Lethal Chronicles ✓ [Under Editing]

ONE SHOT #19

DEAR PAPA,

Agad akong nagising sa pagka tulog dahil sa sikat ng araw na tumatama saaking muka. Agad akong napangiti ng mapait habang tinitingnan ang Ganda Ng lugar.

Agad akong bumangon at naghanap ng papel at ballpen. Ng makahanap ako, ay agad akong umupo sa study table ko at nagsimulang mag sulat.

Dear Papa,

Hi Papa, it's been 22 years, 264 months, 984 weeks, and 7,920 days simula ng iwanan mo ako. Do you still remember who am i? Iniwan mo lang nmaan ako at pinagpalit. Masakit maiwan papa, Alam mo ba yun? Ang sakit-sakit. Yung paano ako binully noong elementary hanggang highschool masakit.

Kung papaano ako pag salitaan ng ibang tao at lait-laitin. Big deal ba talaga para sa iba magkaroon ng Hindi complete family? Simula pagka bata ko papa, Hindi ko manlang naramdaman ang pagmamahal mo, nihindi ako nagreklamo. Dahil I prefer to understand dahil Alam ko ang sitwasyon natin. Kahit kulang ako nun sa aruga. Hindi ako nag reklamo, dahil Alam ko na magagalit ka lang uli sakin pag tumawag pa ako sayo.

Ang sakit lang papa. Kung ipagtabuyan at laitin ako Ng iba, okay pa eh. Kaso pag galing sa sarili mong ama. Ang sakit-sakit pala. Kung pano mo ako tinaboy at pinagsalitaan habang dinedepensahan mo ang iba mong anak Laban sakin. Ay sobrang nakakadurog Ng puso. Kung paano mo sila ipaglaban sa iba, samantalang ako na anak mo rin Hindi manlamang nakaramdam ng papaano ipaglaban.

Okay lang nman sakin papa, Kung ikaw Lang Ang umalis at nangiwan eh. Pero Hindi, pati si Mama iniwan nadin ako. Ganun nyo naba ako kaayaw? At lagi nyo akong sunusukuan? Pero ayos lang papa, ayos lang. Nung makita ko kayo kasama Ang bago mong pamilya sa mall habang ako nag-iisa. Nakakapanghinayang lang eh. Na Sana ako nalang sila, may nanay, may tatay, may kapatid. Kompleto. Pero Hindi eh, ako lang nman toh. Yung anak mo sa labas.

Kaya no choice ako kundi mag tiis at maiingit sainyo. Akalain mo Yun papa, buong buhay ko walang umaruga sakin. Pero ano na ako ngayon? Alam mo ba Kung ano nako ngayon? I'm now the new CEO of your dream company. Anong feeling papa? Na Yung pinapangarap mong mapasayo, nawala sayo Ng dahil sa anak mo? Hahahaha. At Alam mo ba si Mama? Nag mamakaawa ngayon sakin, ibalik ko lang saknya Yung negosyo nya.

Ang saya nyo pala tingnang nagdudusa ano? Hahahhaa. Sa pagkasobrang saya, naiiyak nlang ako. Kasi, kahit anong gawing kunin ko sainyo na bagay. Lagi parin kayong buo. At ang masakit pa dun, dun pa kayo nagkakasundo. I want to ruin your life, your family. Gusto ko lang nman ay Ang lumapit kayo sakin at humingi Ng tawad at punan ang mga pagkukulang nyo sakin. Pero anong nangyari? Lumapit nga kyo sakin pero dahil gusto nyo lang ibalik ang mga kinuha ko sainyo.

Ang sakit lang. Na hanggang ngayon, Hindi nyo padin ako magawang mahalin kahit na ganto na Ang buhay ko. Mas maganda pa sainyo. Gusto kong ipaghiganti Ang sarili ko sainyo. And I think, I must succeed. Gusto ko lang mag sorry papa, sa mga ginawa ko sa buhay nyo. I ruined everything. If I can only can get the time back. Itatama ko Ang lahat.

Ang gusto ko na maging buo Ang pamilya at mapunan Ang pagkukulang nyo. Hindi na talaga ata matutuloy ngayon. I just wanna say that I'm so sorry. I feel guilty Ng dahil sa nangyari papa. Ibabalik ko na sainyo lahat, pati sa mga anak mo. Hope you'll be happy now. Pls, be happy now. Be happy in heaven papa, condolence. And I will always love you.

Your daughter,
Kiara Marie.

Agad kong tinupi Ang sulat para Kay papa at sinilid sa isang paper envelope. Agad ko ding pinunasan ang mga luha na kanina pa tumutulo habang ako'y nag susulat. Patayo na Sana ako sa study table ng biglang may kumatok sa condo ko. Kaya agad kong itinago yung envelope at binuksan Ang pinto. Hindi nako nagulat saaking nakita, napaghandaan kona Ito.

"You, Miss Kiara Marie have been arrested to the crime of murder and Homesite of Piro Reynos. All of your speak will be approved, you will be able to have your own Atty---" Hindi kona pinatapos pa Ang speech ng mga pulis at nag salita na.

"No, Hindi na kailangan. Sasama ako sainyo Ng walang laban. I accept this" Sabi ko sabay lahad ng dalwa Kong pulsuan, agad nman nila itong kinuha at pinusasan.

-----------

It's been 10 years from now simula ng ikulong ako sa crimeng murder at Homesite. Because I remember, I kill my own Father, in his own territory. Gawa nadin siguro ng galit at inggit ko. Nagawa ko Yun.

And now, the day kung Kailan makakalaya na ako sa pagkakakulong. Agad akong dumeretsyo sa Kumpanya ko, to check Kung okay padin ba Ang rating nito simula ng nawala ako.

But, I must say okay ito. At dapat Hindi na ako nag abala pang pumunta dto. Dahil lahat Ng tao dto, Hindi manlang ako binigyang pansin. Yung mga taong nagawan ko ng mabubuti, hangin nalang ata.

Agad na nagsituluan Ang mga luha ko, kaya dali-dali na akong lumabas ng Kumpanya. Wala nakong karapatan pang bumalik dto, hindi na akin to. Dahil lahat Ng pagari-arian ko nun hinati hati ko at binigay sa anak ni papa. Ang sakit lang, Kasi Hindi nman nila mararating ang meron sila ngayon kundi ko sinakripisyo lahat Ng meron ako.

But I think, I deserve it. I deserve to be like this. Ang maging mag-isa. Ang mag hirap. I deserve all of this, kahit Ang gusto ko lang nman ay Ang naramdaman Kung pano mahalin.

I'm sorry pa, kung Hindi ako yung anak na pinapangarap mo. Kung hindi ko nagawang mapastay kyo sakin. Mahal na Mahal ko kayo. Sana maging masaya na kayo.

ALL RIGHTS RESERVES @2020

NONE OF EACH OF MY STORY IS PLAGIARIZED.

UNEDITED.