Lethal Chronicles ✓ [Under Editing]

ONE SHOT #34

DROWN

There is a girl named San.

She is a girl, with a positive vibes. Yung tipong kahit puro negative na ang nangyayari saknya, laging positive ang isip nya.

She is a girl, with always having a huge smile in her face. Yung kahit malungkot sya, ngumingiti sya.

She, is a girl that always make funny things just to make you smile. Kahit, hindi nya magawang pasayahin ang sarili nya.

And, She is a girl, that everyone knows of having a strong personality.

But, the truth behind that attitude and assumption. Is a girl who is very fragile, and depress.

No one knows, of her problems.. Kahit, meron syang kaibigan, she doesn't feel she haves it.. Kilala lang sya, pag may kailangan.

No one asked her, if she is okay.. Na kung ang lahat ba ng ngiting pinapakita nya sa iba, ay totoo..

No one comforts her. Nung mga panahong gusto nya nang sumuko.

Even her own family.. Pinabayaan na sya, dahil para sakanila. Pabigat lang sya.

Because, her father always hurt her. Physically.

And her mother, same as her father.. Lagi syang sinasaktan, sinasampal, nilalatiko, sinasabunutan, tinatadyakan, sinusuntok and even more.

While her siblings, always hurt her emotionally. Nang pagsasalita saknya ng masasakit na salita.

She doesn't even know if her family treat her as one member of it. Hindi nya maramdaman ang pagmamahal, hindi nya maramdaman na belong sya sa pamilyang meron sya..

Till, one day. Nang naglalakad sya palabas, para lumayas na, because she can't handle anymore the pain.

Nang marinig nya ang Mama nya at ang Papa nya. Talking, about her. Kaya tumigil muna sya at nagtago.

"Franco, talaga bang kailangan natin itong gawin kay San?" her mom said. "Emelia. Oo, kailangan. Kailangan nyang maramdaman ang lahat ng sakit na dinulot ng kanyang ina, saakin" her dad said.

She is confuse. "Kailangan nyang maramdaman ang lahat ng sakit na dinulot ng kanyang ina saakin? What are they talking about? My mother is Mama Emelia" she asked in her mind..

"Eh, pano pag nalaman ni Maria, ang ginagawa mo sa anak nya? Kita mo ba naman, ni hindi pa sya tumitigil sa paghahanap kay San. Kahit 15 years na ang nakalipas ng nakawin natin si sya" her mom said.

"What the hell? Maria? Anak? Ninakaw? 15 years?.. D-don't tell me, t-they are not m-my own family? Ninakaw nila ako? Bakit? Kaya ba ganun nlang nila ako tratuhin? Dahil hindi talaga nila ako anak?" she said again in her mind.. Nang may mga luha na palang lumalabas saknyang mata.

All her life, kahit ganun ang ginagawa saknya ng pamilya nya. She doesn't even thinks na hindi sya anak.

Even though, her family do too much pain. Hindi nya magawang lumayas o magsumbong. Because she loves her family, more than her self.

But, now.. The time of relevation. She feel so damn mad at them. Sa lahat ng tao.

"Bahala na, pag nahanap tayo ni Maria. Basta, kailangan ko munang gantihan sya. Dahil, kung hindi sana sya nagpakasal kay Joseph na yun, at hindi ako iniwan na sawian. Hindi ito, mangyayari sa anak nila. Hindi ako papayag na nagpapakasaya sya, habang ako ay nagdudusa" her father said. Na nagpa tulo lalo ng kanyang mga luha.

They, just use San for their revenge. Agad nang umalis si San, doon at nagtungo sa isang dagat malapit saknila na matagal nang inabandon.

Hindi nya matanggap. Lahat siguro ng sakit, physically and emotionally naramdaman nya na. Her tears flowing and flowing every second.

Kahit, anong punas. Hindi maalis. Hindi nya na matanggap. Nang nasa harap na sya ng dagat. Agad nyang inalis ang suot nyang tsinelas.

"Sana, ngayon. Maging masaya na kayo. Kayongg lahattt. Now, March 18, 2020. 3:39 AM. My time and date of my death. Mark this date.. Dahil babalik ako sa ikatlong pagkakataon at ibabalik ko sainyo ang lahat ng sakit" she shout with mad. At syaka naglakad sa dagat. Nang may luha sa mata.

Habang naglalakad sya sa dagat, ay ganun din ang tubig. Pataas ng pataas na sakanya. Hanggang sa nasa leeg nya na ito. Pero pinatuloy nya padin ang paglalakad. Hanggang sa nalunod at hindi na sya makahinga.

There is one thing in her life, na narealize nya.. And that is, don't ever trust anyone. Even if it is your own family. Dahil, mamaya. Lahat ng pinapakita nila at ginagawa syo, ay may dahilan at ibig sabihin.

And at the same time. Wag kang umasa sa pagmamahal ng sarili mong pamilya. If they can't give it to you. Hayaan mong sarili mo ang magbigay non.

Dahil, lahat ng nangyayari sa buhay mo, may dahilan. Tulad ko, kahit sobra sobrang pagmamahal ang binigay ko saknila. Sakit at puot lng ang sinukli nila..

Ang sakit lng isipin. Pero, wala nakong magagawa. And now, i am drowning myself just to escape my misserable life.

ALL RIGHTS RESERVES @2020

NONE OF EACH OF MY STORY IS PLAGIARIZED.

UNEDITED.