Chapter 02

13 1 0
                                    

Pagkarating namin sa Pilipinas, I have no time to look at the new place around us. Mainit. Maalinsangan. Mas nagdagdag pa sa antok at pagod na nararamdaman ko.

May sumundo sa amin na van, pinakilala ni Papa kung sino iyong driver but I was too sleepy to chat with anyone right now. Sa byahe, nakaidlip ako hanggang gisingin ako para pumasok sa bahay.

I look like almost sleep walking habang papasok sa bahay na sinasabi niya. I promised myself that I'll look into it kapag nabawi ko iyong energy ko!

Damn! We traveled for almost one and a half day! Something odd because I didn't know that that could be that long!

"Your room will be the third one from the second room," Papa said. I just kissed him and grabbed my maleta.

Mabilis ko rin nahanap iyong kuwarto at wala pa itong laman. But the aircon is already on, something like Papa asked to turn it on dahil parating na kamim

When I got into the bed, I hugged the new and familiar place around me. I don't know if it adds something to make me sleepy more, but damn, I just wanna lay in my bed, just like how long our travel was.

***

Paggising ko, agad kong nilabas ang ilang mga gamit ko. I forgot to ask my father kung kailan darating iyong mga boxes na pinack namin! I'm scared that it will come the next day or the next next day!

Mabuti na lang ay nadala ko iyong mga kailangan ko talaga kaya agad din akong nakapagpalit. I have no idea what time or anong date kami nakalapag, basta umaga kami nakarating and it's almost midnight already.

Tumingin ako sa labas at bumagsak ang balikat ko nang hindi pamilyar na labasan ang bumungad sa akin. The outside is a lot more different than what I grew up with.

Masasanay din ako.

After I take a bath, nakaramdam ako ng gutom. Sinubukan kong bumaba pero wala namang tao. I'm not scared to ghosts, I'd rathed feel terrified on the living. They can hurt me, literally. Something that dead couldn't.

Sa kusina, wala ring pagkain. Pero may laman ang ref. I had a hard time to find what to cook, alam ko naman magluto, hindi ko lang alam kung ano talang lulutuin.

It seems like Papa's really into his words, kasi kumpleto na lahat ng mga gamit dito sa bahay. Madadagdagan lang kapag dumating ang mga gamit namin.

I think he hired someone to look for this, take care of this, noong nandoon pa kami. He's really getting ready to go home with that doubt in his heart.

After ten minutes of battling what I should cook, carbonara na ang pinili ko na lutuin. Mabilis lang ang naging pace sa pagluluto dahil kumpleto lahat ng mga gamit sa bahay.

Nang natapos ako kumain, I washed the dishes at bumalik sa kuwarto ko. I grabbed my phone and put the SIM card that Papa gave to me.

Nahirapan pa ako i-activate pero naging mabilis din kaya nag-unli na ako for data. When I open the mobile data, sunod-sunod na tumunog ang iMessage at messenger ko.

Kinausap ko lang ang dalawa kong kaibigan, nagtatanong na sila kung nasa Pilipinas na ako. They are also asking what it looks like pero hindi ko pa naman masagot kasi sobrang antok ako nang dumating kami rito.

We ended the conversation, promising them that I'll let them know what Manila looks like. Kapag sumilay na ang araw mula sa labas.

***

Si Papa kaagad ang nakita ko sa pangalawang beses ko na nagising. May araw na sa labas at may mga tao na sa paligid. Napangiwi ako.

"Good morning, Pa.." Sabi ko sabay ngiti sa kaniya.

What Your Heart Wants (COMPLETED)Where stories live. Discover now