Chapter 50

9 1 0
                                    

"Van Calvin San Diego Harrington!"

Ever since we went back here sa Philippines, parang natutunan na niyang hindi makinig sa akin! To think na hindi pa kami nagsasama ng matagal! Manang-mana talaga siya sa ama niya!

I finally caught him after he hides under the table. Pagod na ako kahit hindi pa nagsisimula ang araw namin!

"We have a wedding to attend later!" I said, chuckling while he's in my arm.

He's squealing like a baby, trying to let go. "But mommy! I only want to attend your wedding with daddy!"

Biglang namula ang mukha ko sa narinig. Jaehyun na Jaehyun nga! He really knows how to make me blush like how he's daddy doing to me this past few days!

"That's soon, Van Calvin. For now, let's attend your Uncle Spencer's wedding!" I said and grab him from his room. Mabuti na lang tumahimik na siya dahil tatawagin ko na talaga ang ama niya.

He's whipped and silent when he's around and with me, hindi. Nakakapagod but I need to endure it. Minsan lang siyang maging bata, we will miss his stubbornness when he grew us. So as long as he's still a kid, we need to endure him the best way we could.

When we entered his room, He's behave than a while ago. Mabilis ko siyang napaliguan at naayusan ng damit. He's wearing a black and white tux, just like what Jaehyun will wear later.

"Do I look like Daddy now?" Conscious siyang nakatitig sa salamin, tinititigan ang repleksyon at ang suot niya.

"Of course, kasi anak ka niya." Komportable na akong magsalita ng tagalog sa kaniya dahil may alam naman siya and I only use some basics since hindi pa siya ganoon kafluent.

"How about you, monmy? When will you get dressed?"

"Until Jaehyun came home," amin ko. "I can't leave you."

"Why?"

"You'll escape from me." Natatawa kong sabi, may one time na nalingat lang siya sa paningin ko, naglalaro na siya ng lupa sa likod bahay. Napagalitan tuloy ako ni Jaehyun but that was short lang naman.

Sobrang inevitable mangyari iyon lalo na't bata pa lang siya. "I'm turning five this year, can't you trust me, at least?"

Napangiwi ako dahil nagpuppy eyes pa siya sa akin. I only fixed his hair and level our eyes, "Of course, I do. But not that much for now since you're just a kid. Maybe ten years later?"

He just contorted his face and hug me. We spent the next hours waiting for Jaehyun, since hindi talaga ako makakapagpalit kung ako lang naiwan for Van Calvin. Malay ko ba na baka bigla siyang tumalon sa pool kapag naliligo na ako.

"Daddy!" Mabilis siyang umalis sa lap ko nang makita na tumigil ang kotse ni Jaehyun sa tapat.

"Thank God," I hissed. Mabuti na lang three pa ang kasal ni Spencer kundi sobrang late na kami!

"Mabuti dumating ka pa," natatawa kong sabi sabay kuha ng hawak niya. I scanned it and get awed by the beauty of this dress.

Nakaluhod siya at yakap ng anak sa leeg. "Why? The ceremony will start at three, you want to go early?"

Umirap lang ako at sinabihan ang mag-ama ko na iwan ko muna sila. Hindi ako pinansin ni Van Calvin dahil nilalaro ang tie ng ama.

Tahimik akong nagpunta sa kuwarto naming dalawa ni Jaehyun. I fulfilled what I promised to then after we went to California. After weeks of going back here, I settled at their house and masaya ako na ginawa ko iyon.

Bago pa ako makapasok sa banyo, para maligo dahil pinagpawisan ako kakahanap sa bata nang tumunog ang telepono ko.

"Hi," bati ko na hindi tinitingnan ang caller ID.

What Your Heart Wants (COMPLETED)Where stories live. Discover now