CİN KASABASI (TAMAMLANDI)

[2. KİTAP] 12. Bölüm

Zihnim alabora olmuş bir gemi misali oradan oraya savruluyor, hatırlarımla şu an arasındaki bağlantıyı kurmaya çalışıyordu. Hatırlıyordum..

Bu ismi.

Bu kasabayı..

"Buradan çıkış yok. Sen buraya aitsin."

Zihnimde yankılanan o sesleri anımsadığımda ürpererek, "Dur." dedim, Evran'ın duyacağından emin olduğum bir sesle. "Durdur arabayı, geri döneceğim."

Zihnimi ve tavırlarımı kontrol etmekte güçlük çekiyordum. Nefes alamıyor, düşüncelerimde boğuluyor gibiydim.

"Artık çok geç." dedi, bir saat öncesine kadar içimi okşayan ses. "Artık dönüş yok."

Kahkaha atarak yan profiline diktim bakışlarımı. Duruşu her zamankinden daha sert, gözleri daha keskin bakıyordu.

"Kafayı yiyeceğim Evran, dur!" Belki de yemiştim. Bu gördüklerim, şu an yaşanan ne varsa belki de yanılsamadan ibaretti.

"Senin kâbusun bitti. Gerçeğe uyanıyorsun. Bu kasaba bizim gerçeğimiz. Unutma; gerçeklerden kaçamazsın."

Neyden bahsettiğini anlamıyor, anlamak için kafa yoramıyordum. Zihnim bozuk saat misali işliyor, bir geçmişe bir de şu ana sürüklenip duruyordu.

"Kâbus." dedim, bitkin bir sesle. "Kâbus bu."

İlk defa bir kâbusu bu denli, iliklerime kadar hissediyordum. Başımı ellerimin arasına alarak gözlerimi kapadım ve dur durak bilmeden aynı kelimeleri tekrar ettim.

"Kâbus bu. Gitmek istemiyorum oraya. Durdur arabayı."

Araba ilerlemeye devam ederken, kasabanın girişine yaklaştığımızı farkedip, hızlıca arabanın kapısına uzandım. Durmazsa kendimi düşünmeden arabadan atacaktım. Son kez, "Dur!" diye bağırdım. Fakat durmaya niyeti yok gibiydi. Zihnimi ve bedenimi kontrol etmekte güçlük çekiyor, bir an önce bu saçmalığa son vermek istiyordum. Arabanın kapısını açıp düşünmeden kendimi dışarı atacağım sırada, saniyeler içerisinde fren sesini işitmiş, ani frenin etkisiyle dışarı savrulmuştum.

"Ne yapıyorsun sen! Kendini mi öldüreceksin!" Düşmenin etkisiyle ufak bir sarsıntı yaşayarak yüzümü buruşturdum. Neye uğradığımı şaşırmış, acı içinde bir 'ah' dökülmüştü dudaklarımdan. Bu yaptığım delilikti, lâkin içinde bulunduğum durumun bundan aşağı kalır yanı yoktu. Evran hızlıca arabadan inip soluğu yanımda aldığında onu itmek istedim. Fakat şu an onu itecek gücü kendimde bulamıyordum.