"Welcome home, Lavinia." She smiled sarcastically.
I know she just keeps getting angry. Both of my parents are super strict, hindi na ako magtataka kung galit rin si mommy sakin.
"M-mom..."
Napasubsob ako sa upuan nang dumapo ang malakas na sampal ni mommy sa pisngi ko. Napahawak ako ng sa aking pisngi at hindi ko alam na may iiyak pa pala ako dahil kagabi pa ako iyak ng iyak.
"I told you don't fucking try to run away! You know your daddy is really mad ?! He decides that when you are 18 years old, you will marry Jax!" Bulyaw ni mommy.
"No way Mom." Mahinang usal ko, alam ko namang hindi niya narinig.
"You know what? Ginawa naman namin ng daddy mo ang lahat para lumaki kang maayos at hindi sakit sa ulo. My ghad, Lavinia! You disappointed me."
Kahit ano pang sabihin ko walang kwenta iyon dahil sila naman talaga ang nagkokontrol kung ano ang dapat kong gawin eh.
Pero paano? Makakasira ako ng isang relasyon. Mahal na mahal nila Daniela at Jax ang isa't-isa at ayokong ako ang maging dahilan ng pagkasira nila. Ayoko ring iwan si Xenon, mahal na mahal ko siya.
"Henry! take her to her room." Turo niya sakin at binalingan naman ako. "Hinding hindi ka na makakawala ulit, Lavinia Carla."
Gusto kong ibulyaw kung ano ang totoo kong nararamdaman pero kahit naman gawin ko yun ay sarado ang kanilang isipan. Puro na lang business at hindi man lang nila iniisip na may damdamin pa pala ako.
Hinila ako ni Henry papunta sa aking kwarto. Pagkapasok ko pa lang ay napatingin ako sa aking pinto, ini-lock iyon ni Henry upang hindi ako makalabas. Napasabunot na lang ako sa aking buhok dahil parang hindi turing na anak nila ako. Grabe sila, sobra na. Pero wala akong magagawa dahil parents ko sila.
Napa-upo ako sa aking kama at napahagulgol sa iyak. Sana..... nandito si Xenon para damayan ako. Sana nandito siya para sabihin na kakayanin ko ito..... na lalaban kaming dalawa. Sana habulin at hanapin niya ako tulad ng sinabi niya.
Malamang gising na iyon at hinahanap ako. Miss na miss ko na agad siya... pero wala akong magagawa. Ang pag-iibigan namin ay agad na naudlot. Hindi ko alam kung kailan muli babalik ang dati pero may tiwala ako kay Xenon.... darating siya para ipaglaban ako.
Sa sobrang iyak ko ay nakatulog na pala ako. Nagising na lang ako bandang hapon nang gisingin ako ng isang katulong namin. Kumain lang ako ng tahimik, syempre mag-isa lang ako dahil nasa trabaho na naman sila mommy. Ayos na rin iyon dahil baka kung ano ang masabi ko sa kanila at iyon ang iniiwasan ko.
Sa sumunod na araw, halos wala akong ginawa. Wala akong gudgets at ang tanging nagawa ko lang ay kain, nuod ng t.v. at tulog. Paulit-ulit na ganun. Kinagabihan ay pinapababa raw ako dahil sa munting salo-salo. Pinagbihis pa ako ng magandang damit, kaya takang-taka ako kung anong meron.
"Hi Lavinia Carla." Nakangiting bati niya sa akin.
Halos manlaki ang mata ko habang inabangang ko siyang lapitan ako. Niyakap niya ako at ramdam ko ang pagtapik niya sa aking balikat.
"Everything will be okay."
Nagkaroon ako ng pag-asa dahil sa sinabi niya. Alam kong gumagawa na rin siya ng paraan upang matapos ang problema na ito.
Hindi ko mapigilang mapa-iyak at mas niyakap siya ng mahigpit. "Thank you, Jax."
Kumawala kami sa pagkakayakap ng pumalakpak si Daddy. Halatang masayang masaya para sa aming dalawa ni Jax. Well, malaki naman ang tiwala nila kay Jax dahil siya ang pinaka bestfriend ko sumunod kay Daniela.
"I knew it! Jax are better for you, Lavinia."
"You made the right decision, dad." Hinaplos ni mommy ang braso ni Daddy.
"I know, Carlin."
Umiwas na lang ako ng tingin sa kanila. Niyaya ko si Jax na umupo na upang simulan kumain ang mga nakahandang pagkain sa lamesa. Umupo na rin sila mom and dad at masayang pinanuod kung paano ko asikasuhin si Jax. Psh. Hiyang-hiya lang ako kay Jax dahil nadamay pa sya dahil sakin.
Parang di mapakali ang pwet ko na gustong gusto ko tanungin si Jax kung kumusta ba si Xenon. I know na sobrang awkward na rin sa feeling ni Jax ang makasama ang parents ko lalo na at napilit lang kaming dalawa na ipakasal.
"WHEN did you come? Where's Xenon? How is he? " Sunod-sunod kong tanong nang tumambay kaming dalawa rito sa garden.
She suddenly hugged me. Pakiramdam ko ay mas naiyak lalo nang haplusin niya ang likod ko.
"Don't cry, Lavinia. We're here for you." Bulong niya sa tainga ko.
Suminghot ako. "There is nothing I can do,this is really my life."
"Don't say that. Gumagawa ng way si Xenon and we can also tell your parents that you want to be free."
Agad akong umiling. Kilala ko na sila, kung anong desisiyon nila ay dapat ay ayun ang masusunod. Nasanay sila na lagi ko iyong sinusunod at walang pwedeng makapag reklamo sila.
Thankful ako na kaibigan ko si Jax. Alam kong kahit nasaktan siya ni Xenon ay botong-boto siya sa boyfriend ko. Shiz! Kakaumpisa pa lang namin pero may balakid na agad.
Napangiti ako ng matamis kay Jax. "Thanks for everything, Jax." Hindi ko mapigilang yakapin siya ng mahigpit.
"Trust me, Lavinia. Kayo ang magkakatuluyan ng mapanakit mong boyfriend."
Natatawang hinampas ko siya sa dibdib at napanguso habang siya ay natawa. "Pagpasensiyahan mo na, Seloso lang."
"Seloso tss."
Ilang oras pa ang pagtatambay namin sa garden at sa mga sandaling iyon ay sandaling nawala lahat ng iniisip ko. Paano ba naman, napakwento ako kay Jax kung paano kami nagkakilala ni Xenon. Sobrang epic kasi ex-fiance siya ni Daniela, diba? Parang ang liit talaga ng mundo.
Ang mas inaalala ko ngayon ay darating dito si Xenon bukas. Magkikita kami. Kinakabahan ako dahil baka may makakita sa kaniya isa sa mga tauhan ni Daddy o kaya naman sila mismo.
"keep your balcony door open." He wispered.
*****
Happy Readings!
Vote. Comment. Follow.
