"တာဝန္ခ်ိန္လဲတယ္…"
"အင္း…. ဟုတ္တယ္…"
"မင့္ဟာ…. ဟုတ္ေရာဟုတ္လို႔လား…."
"ဘာလဲ… မယံုလုိ႔လား…. တာဝန္ခ်ိန္လဲခိုင္းလို႔ ငါဒီမွာ ေစာင့္ေပးရမွာေလ… မင္း မ်က္ႏွာအီးမွန္တဲ့ရုပ္နဲ႔…"
"မင္း လာလိမ္ေနတာလား…"
"မယံုရင္လည္း ကိုယ့္ဘာသာ တပ္မွဴးခ်ိန္ကို သြားေမးေတာ့… ငါေတာ့ တာဝန္က်လို႔ လာေျပာတာ… ယံုတာ မယံုတာ မင္းအပိုင္း… ငါ အျပစ္ေပးမခံႏိုင္ဘူး…"
အေစာင့္က မုိ႔ရန္စကားေၾကာင့္ အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖစ္သြားသည္။ တာဝန္ခ်ိန္လဲသည္မွာ ေစာေနေသးသည္။ တပ္မွဴးခ်ိန္နာမည္ကိုသံုးၿပီးေတာ့ လာမလိမ္ေလာက္။ တကယ္ဟုတ္ေနမွ ခက္ေရာ့မည္။
"ဒါဆိုလည္းၿပီးေရာ… ေက်းဇူးပဲ…."
"အဲ… ေနဦးေလ… င့ါကို ေပးသြားဦး…"
"ဘာတုန္း…"
"နံပါတ္ျပားေလ… မင္းမေပးသြားရင္ တာဝန္ရွိလူႀကီးေတြ မေတာ္လို႔ င့ါအခ်ိန္မွ ေရာက္လာရင္ ဘယ္လုိလုပ္မတုန္း…"
"ေအာ္… အင္း… အင္း… ေရာ့…"
အေစာင့္ရဲဲမက္ လွမ္းေပးသည့္နံပါတ္ျပားကို လွမ္းယူၿပီး မုိ႔ရန္ အက်ဥ္းေထာင္ထဲ ဝင္လုိက္သည္။ ထိုရဲမက္ တပ္မွဴးခ်ိန္ဆီ သြားေမးမွာကိုလည္း သူမ မေၾကာက္။ လာဘ္ထိုးၿပီး အေတြ႕အႀကံဳယူခ်င္လုိ႔ပါဟု အလဲအလွယ္လုပ္ထားသည့္အတြက္ နည္းနည္းမွ မစိုးရိမ္ပါ။ နံပါတ္ျပားကို အသံုးျပဳၿပီး သူမ ကြမ္းခ်ီကို လုိက္ရွာသည္။ အစ္ကိုငါး လုပ္ေပးလာသည့္ ေသာ့အတုကိုလည္း စမ္းၾကည့္ရေသးသည္။ ေပ်ာက္သြားရင္ ျပသနာရွိႏိုင္သည္။ အက်ဥ္းေထာင္အျပင္တြင္ အေစာင့္မ်ား ထူထပ္စြာခ်ထားေသာ္လည္း အထဲတြင္ အေစာင့္မ်ားက က်ိဳးတုိးက်ဲတဲသာ ရွိသည္။ အခ်ိဳ႕ေသာအက်ဥ္းသားမ်ားက ႏွိပ္စက္ခံထားရေသာေၾကာင့္ ေသြးသံတရဲရဲ။ သူမ ဘုရားတရင္း အေရွ႕ကို ဆက္ေလွ်ာက္သည္။ ေမွာင္ရိပ္က်ေနၿပီး ေအးစက္လြန္းေသာအခန္းမ်ားရွိရာ ေနရာတြင္ အခန္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက အက်ဥ္းသားမရွိဘဲ လစ္ဟာေနသည္။ အခန္းတစ္ခုတြင္မေတာ့ သူမရွာေနသည့္သူကို ေတြ႕ေခ်ၿပီ။ ခါးၾကားကေသာ့ကိုထုတ္ကာ တံခါးကို အသံမျမည္ေအာင္ လွည့္ဖြင့္သည္။ ေသာ့တုက နည္းနည္းၾကပ္ေနသည့္အတြက္ အားစိုက္ရေသာေၾကာင့္ အသံအခ်ိဳ႕ထြက္သြားသည္။ ေသာ့ပြင့္သြားသည္ႏွင့္
YOU ARE READING
ၾကင္ယာေတာ္ "မို႔ရန္"
Historical Fictionအခ်ိန္ခရီးသြားျခင္းက တကယ္ပဲ ရွိတာလား.... ပတ္ဝန္းက်င္က လႈပ္ရွားသြားလာေနသည့္ လူမ်ားက သူမကို "ဒါတကယ္ဟုတ္တယ္" ဟု ေျပာေနသလိုလို... မ်က္ဝန္းတို႔ကို မွိတ္လိုက္သည္... "မျဖစ္ႏိုင္တာ..." (BL မဟုတ္ပါ :\ ) (My OC)
