🚫 ＷＡＲＮＩＮＧ: This story has mature contents. Read at your own risks. 🚫
__________
"And there she goes, my angel with a shotgun." - Jax
"I will follow you even to the deepest depths of hell." - Akari
Synopsis:
Lingid sa kaalaman ni Jax at Akari na an...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"Wanna know my honest opinion?"
Nakangiting tumango si Jax. "Sure, why not?"
"Ang yabang mo." Pabiro ko siyang inirapan. "Anyway, where did you learn that? 'Yung pakikipaglaban mo kanina? Hindi biro ang makipaglaban sa lima, a."
"Hey, wait, is this..." Ngumiti siya ng maloko. "Is this what they call getting-to-know-each-other stage?"
Hindi ko alam ang i-rereact ko sa makalaglag-panga niyang tanong. Seriously? Naisip niya pa talaga ang mga ganyang bagay?
"Whatever. I was just curious so I asked you."
"I know. That was just a joke." He genuinely smiled at me. "Honestly, 'yung tatay ko, siya ang nagturo sa akin kung paano makipaglaban. Bata pa lang ako, lagi niya na akong tini-train. Alam mo na, para pang-self-defense ko. Tsaka 'yun din ang bonding namin e. Kumbaga sa iba, bonding ng mag-ama ang pag-babasketball. Sa amin naman, bonding namin ang pag-titraining."
The way he smiled while he was telling me about it, mukhang in good terms talaga sila ng tatay niya unlike me. I mean, in good terms naman kami ni Chichiue pero hindi naman kami masyadong close.
"It looks like you really had a good childhood life with your father." It sounds like I'm envious of him but, the hell, I really am. I wish Chichiue and I also have that kind of moments together.
"Yeah, I really enjoyed my childhood because of him and also my mom." Hindi mawala-wala ang ngiti niya habang nag-kukwento siya.
Masayang alaala para sa kanya ang pag-titraining niya dahil 'yun ang bonding nila ng tatay niya. Samantalang parusa naman 'yun para sa akin.
Dahil sa mga training na ipinagawa at ipinagagawa sa akin ni Chichiue, hindi ko man lang naranasan ang maging bata.
"Hmm, I see. Baliktad naman tayo. 'Yung tatay ko kasi, masyadong strict e. Hindi ko na-enjoy ang childhood ko dahil gusto niya na lagi akong nag-titrain. Actually, 'yun din ang dahilan kung bakit lagi akong busy. Busy ako sa mga training ko."
"Really? E 'di gawin natin 'yung mga hindi mo naranasan noong bata ka pa. Hindi nga lang ngayon. Saka na kapag tapos na ang suspension mo."
Bakit parang siya pa ata ang mas excited kaysa sa akin?
"Okay. Anyway, 'yung joke mo sa akin noon, totoo 'yun, 'no? 'Yung first degree ka? Hindi nga lang first degree burn kung hindi first degree black belter, right?"
"Bilis, a, napagtanto mo agad." Namamanghang sabi niya sa akin. "Yep, that was true. Tumigil na kasi ako sa pag-taekwondo kaya first degree black belter lang ako."
"Hindi na rin masama 'cause you really are a good fighter. Ay, wait," umayos ako ng upo paharap sa kanya, "ibig sabihin, nag-target shooting ka rin? May nakita kasi akong pistol sa bag mo kanina e. It means marunong kang gumamit ng baril."
