GREGOR -İNTİKAM KEHANETİ-

BÖLÜM 34 -Kardeş Toplanması-

Ben geldiğmm

Hepinize merhaba!

Müthiş bir bölümle karşı karşıyayız.

Allahım buraları yazmak için o kadar bekledim ki. Nerdeyse dört yıl kadar:d ama bir yerlerimi kaldırıp buraya kadar getirebildim valla helal olsun bana.
Fazla uzatmadan gidiyorum veee diğer bölümleri yazmak için sabırsızlanıyorum!

İyi okumalar:)

Bölüm 34 - Kardeş Toplanması

"Ah, kardeşlerim hoşgeldiniz!"

Gregor'un heyecanla aydınlanan yüzü, aşağılık karıncanın sesini duymasıyla karardı. Gruptakiler dehşete kapılıp konuşan Broxa'ya bakındılar, ama karınca görünürde değildi.

"Aslında, içten içe hepimizin tekrar bir araya geleceğini biliyordum." diye devam etti ve karanlıktan boğuk, karıncalara özgü bir gülüş geldi.

" Ölü topraklara giden Adella'dan haber gelmeyince, eh sonrasını az çok tahmin ediyorsunuzdur."

Gregor, konuştukça daha çok kinlendiği karıncayı görmek için daha fazla bakındı.

Neredeydi bu?

"Tabi böyle olmaması gerekiyordu."

Elini belinde, kemerinde duran kılıcına götürdü.

"Bastet her zaman olduğu gibi olmadık yerlere antenini soktu. Ne diyebilirim?"

Tekrardan güldü, alay eder gibiydi.

"O yüce, büyük kanatların nerede Bast? Yoksa gözlerimde bir sıkıntı mı var?"

Sue onunla alay eden kardeşini görebilse, antenlerini kafasından ayırabilirdi.

"Gücün yetmediği için beni biricik Adella'nın kollarına vermen çok hoş. Ancak can dostunun iğnesiyle ilgili ufak bir sorunu çıktı." dedi kardeşine cevap olarak.

Broxa hala bilinmeyen bir köşeden güldü.

"Ah, hiç şüphesiz." dedi, "Pek şaşırmadım."

Gregor o sıra kendisini sakinleştirmeye çalışıyordu. Biraz daha beklemeliydi... Biraz daha... Sonra Broxa'nın kafasını vücudundan ayırabilirdi.

"Misafirlerimizin olduğunu neden en başta söylemediniz? Böyle ailesel mevzularla canlarını sıkmak istemeyiz!" gereksiz bir neşe içindeydi.

"Kapat çeneni karınca!" diye sinirle haykırdı Luxa. Elinde kılıcı, yüzünde çatık kaşlarıyla hala karanlıkların içindeki Broxa'yı arıyordu.

"Tüm saygılarımı sunuyorum kraliçem. Sizi bugün burada ağırlayacağımı bilseydim eğer, heyecandan uyuyamazdım."

Bu karıncanın konuşma tarzı Gregor için gittikçe katlanılmaz olmaya başlamıştı.

"Ancak, görüyorum ki anlaşmamı kabul etmişsiniz." dedi Broxa birden ilgili bir ses tonuyla ve karınca, tam Bot'un arkasındaki karanlıktan çıkarak minik savunmasız çocuğu yakaladı.

Gregor korkuyla nefesini tuttu.

"Nasılsın savaşçı? Senin için küçük bir hediyem var." ardından Bot'un kirden katılaşmış olan saçlarını yavaşça okşadı.

Gregor, karıncaya cevap verebilecek durumda değildi. O an gözü Bot'tan başka kimseyi görmedi ve beyni mantık dışına çıktı...

"Asıl konuya gelecek olursak, beni topraklarınızdan kovduğunuz için pişman olmuş gibisiniz. Ama tabi birkaç küçük değişiklikle anlaşmayı tekrardan düşünebilirim." dedi Broxa.