PLAY IT

PLAY IT 004

❛ ✧ Via

"Malayo pa ba?" ungot ng lalaking kasama ko ngayon. Palihim naman akong napairap dahil sa reklamo nya. "Malapit na tayo. Sa likod nalang ata ng building na 'to yung building na sinasabi ng assembler."

Mabilis kaming nakarating sa likurang bahagi ng gusali. Hindi naman na nagreklamo itong kasama ko at nagpatuloy lang sa ginagawa nyang pagba-vlog. Medyo nakakailang lang dahil para na rin syang nag-video ng suicide nya.

Argh, this guy is giving me a chill in my bones.

The dark hallway approached me as I enter the building. The brown-haired guy named Yoshiro came in from the door behind after I get in. An uplifting furry feeling seemed to ascend me as I heard the loud footsteps of our shoes echoing to the whole hallway as we head to the library where the vault the assembler was saying.

"Hey, can you stop that? It's irritating." Finally, I said it. He was confused when he faced me while the camera he was carrying was still recording. I grabbed the camera from him, "H-hey! Ibalik mo nga 'yan."

"Not until you stop recording," naiinis kong asik dito. Kinuha nya ulit sa kamay ko ang camera. "Look, I'm a vlogger. This is what I do."

"How can you say that? Ibi-video mo pa rin ba ang suicide ng assembly na 'to? How unethical you are! Wala kang respeto!" galit kong sabi rito.

Naiinis ako, naiinsulto. How could he do that? Is he even allowed to film this?

Kahit na hindi ako nagpunta rito para sumali sa group suicide, at least magpakita man lang sana sya ng respeto gaya ng ginagawa ko. Because I'm not doing this for myself, I'm doing this to save Ash. Even if he push me away after seeing me, I'll still choose to stay even if it will hurt me.

"Pwede bang 'wag ka nalang makielam? This is my own camera, my own video. I'll do what I want to do. Hindi lang 'to para sa akin, para sa ating lahat din 'to," and after that he left me and went inside the library.

He's unbelievable! And what does he mean that he's doing it for us? He's the one who's being selfish here!

Kahit naiinis pa rin, wala akong ibang choice kun'di ang sundan sya sa loob ng library. Namangha naman ako sa taas ng shelves sa loob nito. Ang daming libro! Pwede kayang manghiram ng mga libro dyan? Mukhang luma na rin pero mas gusto ko ang mga lumang libro. I'm so fascinated by the nostalgic scent of every old book has. Nakakaadik.

"Hey bangs girl, catch!" Agad naman akong lumingon at nakita ko si Yoshiro sa itaas ng front desk at nakatayo sa ibabaw nito. Dali-dali nyang binato ang isang maliit na kahoy papunta sa direksyon ko. Tila nabalik naman ako sa huwisyo nang makita kong papalapit na ito sa direksyon ko. Bumagsak ito sa lapag malapit sa paanan ko. "Ang hina mo namang sumalo!" sigaw nito habang nakatayo pa rin sa ibabaw ng front desk.

Sinuklian ko ito ng irap bago kuhanin ang maliit na kahoy mula sa paanan ko. Pinagmasdan ko ito at napansin ang numerong nakaukit dito. "Number twelve?"

So am I the last member?

"Tara na! Limang minuto nalang mag-aalas dose na." Napalingon ako sa gawi ni Yoshiro na nasa labas na ng pintuan. Dali-dali akong tumakbo papalapit dito habang naging mahigpit ang kapit ko sa strap ng backpack na nakasukbit sa likuran ko.

Ilang minuto rin ay nakarating na kami sa ika-apat na palapag. Hingal na hingal ako nang makarating kami rito habang hindi naman makapaniwala ang naging tingin sa akin ni Yoshiro. "What?" mahinang untag ko habang naghahabol ng hininga.

"Seriously, napagod ka na nyan? Hina mo talaga!" sabay offer ng kamay nya. Inabot ko naman ito at tinulungan nya akong makatayo. Nagpatuloy kami sa paglakad sa hallway. "I have an asthma kaya mabilis akong mapagod," paliwanag ko rito. "I'm not weak, just ill." And it sucks.