Our chaotic love

Wakas

I'm here at my room,still wondering what happened.
I'm still hurt,it was hard to accept,...it's really hard Manuel.

Why do you leaved me like this?

You said you loved my smile...that's why you took it forever.

Kinuha ko sa drawer ang sulat na binigay sakin ni Matteo kanina.Galing daw ito kay Manuel,at sa tingin niya ay hindi niya ito naibigay sakin.

Aking Binibini,

Alam kong pagnabasa mo ito ay wala na ako dito sa mundo.

Agad pumatak ang luha ko sa unang sinabi niya.Pinunasan ko lang at pinagpatuloy ang pagbabasa.

Alam mo bang nung unang makita ko ay yung mga ngiti ay hindi ako makatulog.At nung araw na sabay nating pinanood ang paglubog ng araw,humiling ako nang araw na iyon.Na sana balang araw,magkasintahan na tayo sa susunod na papanoodin natin yon.

Pinunasan ko ang luha ko,patawad Manuel.
Hindi ko natupad ang gusto mo,bakit ang ikli nang panahon na nagkasama tayo?

Pero ang hiling na yon ay nawala din isang linggo bago ako bumalik sa isla,dahil nalaman kong may sakit ako.At hindi pag-aaral ang pinupunta ko sa manila.Dahil sa ospital ako pumupunta, para bilhin ang gamot para sa sakit ko.Pero hindi manlang nabawasan ang sakit na nararamdaman ko.

Manuel...napaiyak nanaman ako sa isiping wala ako sa tabi niya nung mga oras na yon.

Palagi ka sanang ngumiti mahal ko,dahil nasasaktan ako kapag nakikita kitang malungkot.
At wag mo din sisihin ang sarili mo,dahil ito ang kapalaran natin.

Masaya akong nakilala kita kahit sa maikling panahon lang.At hindi ko pinagsisisihan ang lahat nang mga nangyari.Lagi mo din sanang dalawin ang mga kapatid ko.