Işığını kaybetmiş yönünü arayan bir adam.
Ona yönünü gösteren ışığı tutan bir kadın.
Rüyalarında çehresini göremediği bir adama kapılan Suhandan, onu derinden sarsacak kişinin çok yakınında hatta evinde olduğunu öğrenmesi ile yeni bir sayfa açacak k...
Dün gece Cep Herkülü- Naim Süleymanoğlu 'nu izleyen biri olarak size bu şarkıyı armağan ediyorum, keyifli dinlemeler🤭🤭
🎵🎵; Fazıl Say- İnsan insan
Vayy bee! Sonunda iki rakamlı bölümleri gördük. Yahu biz ne ara 10. bölüme geldik. Bu bölümü 20k'da yüklüyorum sizce YS ailesinin gücü bu bölümle 30K'yı bulur mu?
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Suhandan gözlerini açtığı ilk bir kaç dakika kendini büyük bir boşlukta hissetti. Ne düşünebiliyor ne de vücudunu hareket ettirebiliyordu. O kadar yorgundu ki sanki yıllardır hiç uyumamış gibi! Zihni yavaş yavaş berraklığını geri kazandığında ani bir şekilde yattığı yerden kalktı. Elleri refleks ile tutunacak bir yer ararken beynine üşüşen acımasız gerçekler kalbine bir hançer misali saplandı.
CİVAN
O an ki durumunu düşünmeden gözünü açtığı odada ki kapıya koştu. Elleri korkuyla kapının kulpuna ulaşmıştı ama bu faydasızdı çünkü onu bir kez daha kapalı kapılar ardına saklamışlardı. Bu gerçek geceye ansızın düşen bir şimşek gibi bilinç altını yarıp en korkunç kabuslarına ev sahipliği yaparken nefes alış verişleri normalin üstünde bir hız kazandı. Önce geçmişin karanlık urganı dolandı boynuna sonra ayakları artık küçük cüssesini taşıyamaz oldu ve odanın taş zemini ile buluştu.
Zihni az avvel kazandığı berraklığı yeniden kaybederken dudaklarında tek bir isim düküldü. Suhandan'ın yeni vicdan azabı artık Civan olmuştu. Bir kez daha yaşayamam dediği gerçeklikle yüzleşmesi çok ağır olmuştu hem de çok.
""""""""""
Neslihan akşam yemeğinden bu yana üzerinde ki tedirginliği atamıyordu. Ailesinden kimi ararsa arasın ulaşamıyordu, iki gün sonra ailesi ile birlikte yeniden Trabzon'a gidecekti ama ne abileri ne de gelinleri telefonlarına bakmıyordu keza çocuklarda öyle!
Neslihan, yemek odasında elinde telefon volta atmaya devam ederken odaya giren çocukları ile derin bir nefes aldı.
"Hâlâ bir haber yok mu?
Antonio günün yorgunluğu ile kendini salonda ki kanepelerden birine atarken kardeşini göz hapsine almıştı. Annesinin bu telaşlı hali sayesinde Andrea' da tüm gününü telefona yapışık geçirmişti ama o da kimseden haber alamamıştı. Özellikle de Suhandan' dan haber alamamış olması onu daha asabi bir adam haline getirmişti.
"Hayır, kim-"
Neslihan sözünü tamamlayamadan elinde ki telefon sanki acı bir haber vereceğini belli edercesine çaldı. Hiç vakit kaybetmeden telefonuna sarılan Neslihan yeğenine sitemli bir ton da karşılık verdi.
"Gizem! Allah aşkına kızım neden hiç biriniz telefonlarınıza bakmıyorsunuz? Aklım çıktı burada!"
Neslihan hızlı hızlı sözlerini sıralarken hiç konuşmadan kendisini dinleyen kızın hıçkırması ile elini kalbine götürdü.
