Chapter Twenty Two : Success

11 3 17
                                    


06/22 //after a couple of years//

Lumipas na ang anim na taon pero siya parin, char. Ako, si Joshua at si Xander mga doktor na ngayon, pagsinuswerte ka nga naman. Si Ace piloto kasama yung jowa niyang Flight Attendant. Si Venice Accountant, si Olivia Flight Attendant. Si Raven Chef. Si Shaznei...wala na akong balita sakanya mula nung umalis siya ng bansa pero sabi ni Joshua CEO na daw siya sa companya nila. Proud ako sakanilang lahat pati narin kay Shaznei dahil hindi ko naman maikakaila na magkaibigan kami.

"gago pre, bat ganyan itsura mo?" tanong ni Joshua. Nakatulala kasi ako habang nagkukwentuhan sila.

"nalala niya siguro yung tamis ng sandali ng kahapong hindi magbabalik" pagbiro ni Ace.

"hayop ka" sagot ko saka umayos ng upo.

"tangina, akala ko naalala niya yung internship niyo" pagtawa ni Venice.

~~~~~FLASHBACK~~~~~

"nasaksak!" sigaw ni Xander.

"oh my! tumawag kayo ng Doctor!" sabi ni Joshua saamin.

"o-oo tatawag kami" sabi ko saka nagsimulang maghanap ng doktor. "teka-Doctor tayo diba?" tanong ko kay Xander.

"ay oo nga! balik tayo doon dali!" pagtawa namin ni Xander.

~~~~~END OF FLASHBACK~~~~~

"tangina, buti nga natanggap pa tayo doon e" Joshua said, everyone laughed.

~~~~~SHAZNEI'S POV~~~~~

(same day at the same time)

Nasa sala ako ng biglang umupo sa tabi ko si Kai.

"sorry" he said.

"saan?" I asked.

"sa nangyari sainyo ni Nathan" he said and looked down.

I looked away before answering.

"...it's okay, natanggap ko na" I said and showed a small smile.

"you know what? nung nalaman ko na ikaw yung magiging fiancée ko, nagtanong tanong ako tungkol sayo, and sabi nila masungit ka daw, pero parang hindi naman" he said and took a sip on his tea.

"kasi tinuruan niya akong tumanggap ng pagkakamali ng iba, magpatawad at magmahal ng higit pa sa sarili" I said at smiled out of nowhere.

"ever since elementary ganyan na siya, he's too nice towards everyone" he said.

"true, anyway, may girlfriend ka diba?" I asked and took a sip on my tea.

"yeah, but I already broke up with her cause she's a psychopath, she wouldn't even let me hang out with the boys or go to malls and eat with my friends" he said and shook his head slowly.

"toxic girlfriend, huh?" I said and chuckled a bit.

"you got it" he said and laughed a bit.

"can I ask her name?" I asked for permission.

"Crystalia Gonzales" he said.

"familiar" I said.

"you probably knew her, dami niyang ex e, siya yung nireto nung nasa bar tayo" he said and shook his head slowly.

"o, I see" I said.

"anyway, are you ready to go back?" he asked.

"I'm nervous, I feel like I can't see him" I said sadly.

"don't you want to see him again? alam kong magiging masaya ka" he said and smiled.

"sana, chat ko muna sila" I said then reached for my phone.

"go ahead" he said.

~~~~~NATHAN'S POV~~~~~

"uuwi ng Pinas si Shaznei!" Venice informed us. I looked at her in shock. Everyone looked at me. Yung tingin nila parang natatakot pang makita ko si Shaznei ulit.

"ayos lang yan, okay ka lang ba?" sabi ni Xander saka tinapik tapik ang likod ko.

"okay lang" sabi ko pero medyo kabado talaga.

"sure ka? kasi magrereunion tayo" suggestion ni Olivia.

"speed lang?" tanong ni Ace.

"oo naman, di mo ba miss si Shaznei?!" sagot ni Raven saka kumunot ng noo.

Siyempre ako, ito, tulala at iniisip kung paano siya haharapin.

"game ako" sabi ko saka ngumiti.

"yan ang gusto ko sayo! mabilis magmove on!" sabi ni Ace.

"pitong taon na kasi ang nakakalipas, sinong hindi makamove on doon?" Raven fired. Ace rolled his eyes.

~~~~~Shaznei's POV~~~~~

06/28

I hired someone to follow Nathan just to assure that he's safe, not everytime but only for the mean time. Until tumawag si Jonathan, yung hinire ko. I told him na tawagan ako kapag nakatapos na ng internship si Nathan para makita ko kung gaano na siya kasuccessful.

[maam, nandito na po siya sa opisina ng ospital, nagkaroon ako ng access kaya nakapasok, magsuot nalang po kayo ng hindi mahahalatang ikaw yan]

"sige, salamat. Papunta na ako" I ended the call.

Like what Jonathan said, I wore a non-reaviling wear. I soonly arrived and I was on the distance watching carefully as he's slowly achieving his dreams.

"that's my baby" I said out of nowhere. I felt Jonathan's stare.

"bat hindi mo kaya puntahan, maam?" he asked.

"masaya na akong makitang dahan dahan niyang naaabot ang mga pangarap niya, kahit sa malayo lang" I said without looking at him.

"kasi pinangarap ko rin yan para sakanya" I added with a smile, eyes were still fixed on Nathan who was now receiving his name plate as a professional Doctor.

He never brought me down.

A Bad Girl's Weakness Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon