Chapter Thirty Four : Anniversary

8 4 1
                                    


02/05, 7:18 pm

I finished cooking so I texted Nathan to come home quickly.

'umuwi ka na, nakaluto na ako' I texted.

{pauwi na babe, 10ks}

I replied with '10ks?'.

{10ks, as in thanks, ito naman parang hindi dumaan sa pagkajejemon}

I sighed and didn't answer him.

~~~~~Nathan's POV~~~~~

Anniversary namin ni babe ngayon. Tinatapos ko lang tong trabaho ko, may inooperahan pa kasi sa ER. Naglakad ako papuntang parking pero naalala kong nakay Joshua nga pala yung kotse ko kaya pumunta ako sa sakayan. Ng biglang tumawag si Shaznei.

[hello? nasaan ka na?]

"papunta na, nagaabang lang ng masasakyan" sabi ko.

[okay, bilisan mo ha, nandito na ako]

"sige sige" sabi ko.

Puntol niya na ang tawag pero may tumawag nanaman. Si Joshua.

[pre! saan ka?]

"wag kang magulo naghihintay ako ng mabilis" sarkastikong sabi ko.

[tangina ka, hindi talaga kita naiintindihan. Pumunta ka muna dito sa ER, tangina mga tanga tangang tao, nagkabanggan pa]

"oo na papunta na" sabi ko saka tumayo at nagbuntong hininga.

Tinapos niya ang tawag. Pambihira paano naman ako maghihitay ng mabilis.

Tinext ko muna si Shaznei bago ako lumakad. Nagmamadali ako kaya nahulog pa ang phone ko.

"punyeta" sabi ko bago bumalik.

02/05, 7:35 pm

~~~~~Shaznei's POV~~~~~

Sabi ni Nathan parating na siya 20 minutes ago pero hanggang ngayon wala pa siya. Nandito ako sa country side at lumalamig na ang mga pagkain. Maya maya pa ay bumagsak ang malakas na ulan. Isinilong ko muna ang mga pagkain pababa bago tuluyang umuwi.

11:06 pm

"shit!" I looked at my self at the mirror. Basang basa ako. Sayang naman yung mga niluto ko, wala ng lahat, naulanan pa kasi. Naiinis talaga ako, sayang effort at mga pagkain tapos hindi pa siya magtetext kung nasaan na siya. Nagshower muna ako bago pumunta ng sala.

I heard the front door opening.

"sorry ba-" I cut him off by walking away.

"babe, sorry na" he worriedly said while walking near me.

I stopped.

"galit ka ba?" he asked.

"ako galit? no!" I sarcastically said before chuckling. "bakit ako magagalit? kasi nasayang yung effort ko? kasi nasayang yung mga hinanda ko? o baka kasi nagalit ako kasi alalang alala ako sayo? hindi naman ako galit, hindi naman" I said then made my way towards the bedroom.

Nakatalukbong lang ako ng kumot at nagkungwaring tulog ng marinig ko ang boses niya.

"babe, tinawagan kasi ako ni Joshua, kailangan daw ako sa ER, tinext kita kaso hindi pala nagsend" he said.

"sorry na, kausapin mo naman ako o" he sadly said.

Tumayo ako para buhayin ang aircon pero napatigil ako ng biglang akong yakapin ni Nathan galing sa likod.

"I'm sorry, alam kong mali ako pero kausapin mo naman ako o" he said and burried his face on my neck. I shrugged it off and walked towards the bed again.

I put a pillow between us and I could hear Nathan sigh.

I woke up due to the sunlight coming from the window. I walked outside and saw Nathan cooking breakfast. I sat down on the couch and turn on the TV which made him notice that I'm awake.

"good morning, babe!" he walked beside me, still wearing an apron.

"morning" I coldly responded. I saw on my peripheral vision that Nathan pouted and looked down.

"babe, kain na tayo" he said. I sat down on the dining chair, eyes fixed on the TV. Nathan was putting rice and eggs on my plate. I was just staring at my plate the whole breakfast and he was just staring at me the whole breakfast.

"uh, may gusto ka ba? aalis ako ng mabilis lang" he said.

*aalis pa siya e alam niyang galit ako*

"wala" I said coldly before walking away.

And as he said, umalis na siya pero nagpaalam naman. I was just sitting here at the couch, casually waiting for Nathan.

Naisip kong humiga kasi naiinis na talaga ako. I heard the door opening so I closed my eyes shut. I can feel his presence. He kissed my forehead before hugging me.

"I love you" he said and fixed my hair.

"wag ka ng magalit, ayokong hindi mo ako kinakausap e, nakakamiss ka kaya" he said.

"miss na kita..." he said with a sniff so I immediately opened my eyes and saw him tearing up.

"HOY! bakit ka naiyak?!" I yelled. Halatang nagulat siya.

"jusmiyo" he dramatically held his chest.

"sorry na kasi, miss na kita" he said and showed his pity face.

"edi wow" I said.

"may dala ako o" he raised the paper bags full of foods.

*I guess bati na kami?*

A Bad Girl's Weakness Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon