Dev Adam (Koruması Mısın? -2)

"Seni severim"

Bölüm geç geldi. Özür dilerim. Sebebini aşağıya yazdım :)

Başlık iki tane çünkü kararsız kaldım. Siz seçersiniz. Eyw.
🍄🍄🍄

"Ali bırak çocuğu!"

Ayağa kalktım ama Cihan kolumdan çekerek oturtmuştu. Niye kimse ayırmıyor ikisini? Niye Yazgı karşılık vermiyor?!

"Ayırsanıza ikisini! Niye duruyorsunuz?"

"Gece, sen karışma. Ali çok canını yakmaz."

Çocuğun yüzü yamuldu ne acıtmaması. Ölecek.

"Lütfen ayırın. Birbirlerini seviyorlar."

Cihan kalkıp ayırmayayım diye beni daha sıkı tuttu. Allah'ım deliricem! İkiside arkadaşları değil mi? Ayırmaları lazım.

Yazgı'nın yüzü iyice kan içinde kaldığında üstünden küfürler ederek kalktı Ali. Gözleri kapalıydı ama yüzündeki zorla sunduğu gülümsemesinden belliydi ayık olduğu. Siz şaka mısınız ya?

Ali az önce kalktığı yere tekrar oturunca Cihan kollarımı bırakmıştı. Yerde sırt üstü yatan Yazgı'nın yanına gittim. Gözlerim pişmanlıkla dolmuştu. Dilimi eşşek arısı soksaydıda söylemeseydim.

"Yazgı kardeşi olduğunu bilmiyordum. Yemin ederim."

Gözlerini açtı. Gülüyordu. Manyak mısın ya sen?

"Elbet öğrenecekti. Dert etme. Zaten acımadıda çok."

Acımadı demeyin ya! Benim canım acıdı yüzünü gördükçe. Şu hâle bakın. Deprem kazazedesine döndü adamın yüzü.

"Öyle aval aval bakmada kalkmama yardım et kız."

Uzattığı elini sıkıca tutup kalkmasına yardım ettim. Kendi eski yerine oturunca bende tekrar Cihan ve Yağız'ın arasına oturdum. Yağız telefondan kafasını kaldırmıştı. Zahmet ettin ya.

"Endişelenme. Tam zamanında söyledin."

Anlamayarak yüzüne baktım Yağız'ın. Neden tam zamanında olsun ki? Bayağı ispiyonladım çocuğu.

"Şimdi operasyona gidiyoruz diye Yazgı'ya pek zarar vermedi. Daha sonra söyleseydi durumu daha kötü olurdu. İçin rahat olsun."

"Bu zarar vermemiş hâli mi?"

Gülümseyip önüne döndü. Bende döndüm önüme. Daha doğrusu sinirli Cihan'a. Allah aşkına yine neye sinirlendi bu?

"Ne var?"

"Fısır fısır ne konuşuyorsunuz siz?"

Omuz silktim. Her yaptığımın, dediğimin açıklamasını mı yapacaktım? Kocam değil, babam değil arkadaş. Niye açıklama yapayım?

Sinirle önüne dönünce bende önüme döndüm. Banane canım. Kızarsa kızsın.

🍄🍄🍄

1 hafta sonra;

Yoruldum, ayaklarım ağırıyor, terledim, tükenmişlik sendromu yaşıyorum... Daha aklınıza gelebilecek onlarca şeyin ayaklı kanıtı gibi dolaşıyorum dağda. Sanki Rus bilim adamları 'Bir İnsan Kaç Acıya Aynı Anda Dayanabilir?' adlı bir çalışma yapıyorlarda ben denek faresiyim.

Cihan, sırtımdaki çantayı tutarak bana destek olduğunda bir adım yana çekilip bunu engelledim. Tamam, zorlanabilirdim. Ama bu demek degildi ki Cihan'ı da kendimle birlikte yoracaktım. Zaten her şeye o koşmuş, bir dediğimi iki etmeden burayı en iyi şekilde atlatmamı sağlıyordu. Birde daha fazla yük olmak istemiyordum.