The Night When He Changed (Valdemora Series #4)

Chapter 15

I can never be beautiful just like those rich people.I have no lots of money to buy everything I want.

Though I am one of those people who experienced poverty,I still thanked God because my life's complete.I could not wish for something.Kuntento ako rito,kailangan lang ng kaunting pagbabago.

Since that day,after what happened at the falls feels like a reminder to me that I should strive hard.Hindi porque't ganito ako ay wala nang karapatan sa anumang bagay.

Hindi ko hinayaan ang sariling mas lalong maliitin ng iba.I am studying and working not just for me,but also for my family.

My father has a stable job and also my mother.Kaunting tulong lang naman ang nagagawa ko pero malaking bagay na iyon para sa amin.

We value the money so much.Lahat ng iyon ay napupunta sa lahat ng pangangailangan namin.

Nakauwi na si Papa at pinagpahinga muna dahil matagal rin ang naging panilbihan niya.Cedrick's parents came back to his house.Iyon nga lang ay si sir Basti,minsanan na lang kung pumunta.

Si ma'am Felicite lang ang naroon at mukhang magkakaroon ako ng mahirap na oras.Baka sitahin niya lang ako ng sitahin.

Buong araw akong hindi nakaligtas sa tambak na gawain.Dahna offered to help me but I refused.Mas magiging komportable lang ako kapag ako mismo ang nakakatapos ng mga pinapagawa.

School is good for me but not with much stuffs.I don't know if being brainy includes this?To make you work with loads of paper works.

"Grabe naman.Balak ka ba nilang lunurin sa stress?Buhaghag na buhok mo,oh,"nakayuko ako habang maingat na ginagawa iyong isang output.

Ni hindi ko na nakikita ang sarili dahil tutok ang atensyon ko sa ginagawa.Marami pa ang natitira at hindi pwedeng hindi ko matapos agad.

She combed my hair.Nahirapan pa siyang suklayin iyon dahil sa kulot.At hindi rin ako magtataka kung sa pagsuklay niyang iyon ay maging buhaghag.

"Bakit ba kasi ang demanding ng ibang teachers.Mukhang ayaw ka namang pagpahingahin,"reklamo niya.

"Okay lang.Kakayanin ko naman 'to.Mauna ka nang umuwi,"sinamahan niya ako rito at mukhang hindi aalis kapag hindi ako nakakauwi.

I don't want her to spend some time with me here.Baka kasi may gagawin rin ito tapos hindi man lang umaalis.

"Sigurado ka?Baka naman tapusin mo na lahat 'yan?"

"Tapusin ko na lang itong isa tapos uuwi na rin ako.Mauna ka na lang,"I forced her while my attention's on my work.

Halos wala na masyadong mga estudyanteng narito.Kakaunti na lang dahil kanina pa nag-uwian ang iba.

"Ewan ko sa'yo.Ang hirap maging matalino.Sige mauna na ako."

Tumango na lang ako at hindi na tinignan pa ang pag-alis niya.

Hindi ko naman pinapagod ang sarili.All I want is to work without thinking anything.This is for my future anyway.Mas pagsisisihan ko kung hindi ako naghirap at walang narating sa huli.

Marami akong plano at gusto kong matupad lahat ng iyon.I wanna see myself being successful.Nang sa ganon ay magawa ko ring maipagmalaki ang sarili,na may narating din ako.

Matagal bago ako natapos dahil nahirapan ako.Bitbit ko ang lahat ng gawain kung kaya't mabagal akong nakalabas.

Bumuntong hininga ako nang mapansin na naman ang kotse ni Cedrick na nakaparada sa harap ng entrance ng school.