The Night When He Changed (Valdemora Series #4)

Chapter 22

No matter how hard I try not reacting on what he said, I failed. Pakiramdam ko ay mas lalong namula iyong mukha ko sa kanyang sinabi.

Ganoon ang kanyang nagagawa sa akin. He can make me blush anytime he wants. Natural lang sa kanya pero heto ako,masyado nang naaapektuhan.

Nagpatuloy kami sa pagsayaw. Buong buo ang kanyang boses nang sabihin iyon sa akin. He seems sure about it. Parang walang nakabantay na pagbabago sa huli.

I always doubt something. Iyong kahit na hindi kasiguraduhan,mas lalo kong kukwestyunin hangga't sa mapaniwala ang sariling iyon nga ang totoong mangyayari.

Iyong musika ay hindi man lang huminto. I don't know how long is that. Basta't ang nasa akin lang ngayon ay ang nakakasayaw siya sa isang lugar.

On his new house,we created a memory. Ang kauna-unahan kong sayaw. He made me experience it for the first time. At mananatiling isang magandang pangyayari iyon sa akin.

"Thank you. Hindi ko maipapangako sa'yong ikaw nga ang magiging hangganan ko pero gagawin ko ang makakaya para sa'yo," I hate making promises if I can't fulfill it.

Mas mabuti na iyong ibulgar mo ang katotohanan kaysa ipaniwala sa isang rason na wala kang balak na tuparin.

He kissed ny forehead and his body covered mine. Hindi natatapos ang araw na ito nang hindi niya ako nayayakap.

"It's okay. Hindi naman ako magagalit sa'yo. You can love or like me as long as you want. This time, I am not prohibiting you to like me as much. Gustuhin mo ako kahit na ipaalam mo pa sa buong mundo."

"Sinong may sabing ipapaalam ko sa mundo ang pagkagusto ko sa'yo?"

"Kung gugustuhin mo lang naman. I can be the proudest boyfriend,you know."

Natawa ako ng kaunti dahil doon. Someday,I can do that. Iyong panahon kung saan walan nang tututol sa aming dalawa,iyong panahon na malaya naming ipagmamalaki ang isa't isa.

But for now,it is okay that only few knew about us. Kuntento ako doon. Hindi naman kasi obligadong ipagsabi sa iba.

Private relationship is more beautiful than flexing it on public. Hindi dahil sa itinatago mo o hindi mo lang talaga gustong ipagmalaki. It is because you want to have a moment without being seen by people. Having that is more good.

"Alam mo,kung isusulat ko ang magiging kwento nating dalawa,sigurado akong magkakaroon ng maraming problema at hadlang."

That's true. Walang perpektong kwento,lahat may pagkakamali. Ang sa amin nga lang,maraming mapagdadaanan.

"Why? You can write it easily. You manipulate the words,scenarios,everything. Why make it more hard this time?"

"Kasi hindi lahat ay maayos at susunod sa daloy. I prefer the harder one so that I can come up with the ending."

He sighed. "And the ending is not that good,am I right? Hindi tayo magkakatuluyan."

"Depende,kung ano ba talaga ang kahihinatnan natin sa huli."

"You can make it a happy one. Iyong tayo talaga ang para sa isa't isa. Having our family,celebrating the years of our marriage until we get old. Iyon dapat ang nakapaloob sa kwento mo."

Gustuhin ko man pero mukhang malabo. Hindi pa kami sigurado sa mga susunod na mangyayari. Who knows? May mga bagay pa lang nakahadlang.

"Well,let's see,then."

"No,we'll make it happen."

Nagtagal kami doon. Hindi kami nakauwi kung hindi pa tumila iyong ulan. It is his idea.  Gabi na nang makarating kami sa bahay kaya kaunting paalam lang ang ginawa sa kanya.