The Night When He Changed (Valdemora Series #4)

Chapter 25

The sight of him in front of me is like an almost crying baby. What is he sorry for? Dahil ba doon sa inasta niya kaya siya humihingi ng pasensya?

"I'm sorry. Are you mad?"he asked. Umiling ako habang nakakunot ang noong nakatingin sa kanya.

"Bakit parang naiiyak ka?" ako naman ang napatanong sa kanya ngayon.

Iniwas niya ang tingin at inabalang sa ibang direksyon iyon nakatuon. I followed his move so he stared again in another direction. Pinahiran nito ang ilalim ng mata na parang may iisang butil ng luhang tumulo doon.

"Do I look like I wanna cry?"

"Tingin mo ba hindi?" asar ko sa kanya. Iyong mabait niyang pagkatao tapos iyong pagiging mabuti niya, hindi nababagayan ng papaiyak niyang itsura.

Hindi bagay sa kanya ang ganoong itsura. Akala ko ay halos perpekto na ito, iyon pala ay hindi rin.

Imbes na mas lalong asarin siya doon ay ako na ang nangunang pumasok sa kanyang sasakyan. He followed me after. Ang akala ko'y aalis na ito kaagad, hindi nangyari.

I remained silent inside. Ganoon rin ang kanyang ginawa kaya hindi ko alam kung sinong mag-uumpisa sa aming magsalita.

Inayos ko ang nayukot na uniporme sa pagyakap niya kanina. Inayos ko rin ang bag sa hita kong nakapatong upang may magawa naman kahit papaano.

He turned on the music. I thought, an energetic sound will come out from it but it turned out that it was a romantic one. Inilipat niya iyon pero halos ganoon lang ang mga tunog.

"Okay na 'yan. Hindi mo ba hilig makinig niyan?" putol ko sa susunod niya pang gagawin. He halted and didn't made a move anymore.

"Well I thought, you won't like the music." Pagdadahilan niya.

"O baka nahihiya ka lang?"

"Ako? Nope. I was just concerned because I really-"

"Hindi mo naman kailangang magkilos ng ganyan pagkatapos mong nagawa sa akin 'yon. What's done is done. Forget about it." I assured him.

Tahimik naman itong tumango saka lumingon sa akin. His soft expression tells something. Nginitian ko ito upang masiguradong maayos na ang lahat sa amin.

Hindi naman ako magagalit sa ganoong dahilan. If he's mad about me, not agreeing on his idea for his birthday, then he should fix himself. Hindi naman sa lahat ng oras ay hindi pwedeng hindi ako tumanggi.

I am just concern with my parents, our lives, dignity. Hindi ko kakayaning maliitin sila ng ibang tao. Mas okay na iyong ako lang ang masabihang dukha kaysa kanila.

I can't stand seeing them being criticized by some people just because of how we live our lives. Kaya hindi ko nagugustuhang ipapakilala niya ako bilang girlfriend sa harap ng mga taong halos triple na ang pera kaysa sa amin.

"Can I get some...uh, kiss?"

Natawa ako ng bahagya sa sinabi niya. "Bakit? Dahil ba hinalikan kita kanina, akala mo makakakuha ka nun sa akin ulit?"

He frowned. Maski ako nga rin ay nabigla sa ginawa ko. It is just my way of not letting him be mad all day. Tapos ngayon, magde-demand siya ng halik?

Is my lip really tastes different for him? Bakit naman yata mas sobra pa ang pagiging adik niya rito?

"That's the first time you initiated the kiss. Gusto ko naman ulit maranasan ngayong hindi naman na ako nagtatampo sa'yo."

"Huwag na muna. Baka kapag nasimulan mo, mas lalo kang mababaliw na naman," dugtong ko rito.