Six years later
Sierra
" Mommy where are we going?" Tanong ng cute kong anak.
" Pupunta tayo kina mamita mo.." nakangiti kong sagot.
" In the Philippines?" Tanong pa niya.
" Yes honey..." I was holding her hand.
Six years...uuwi na rin ako sa wakas sa lugar kung saan ako lumaki. Anim na taon na din ang nakalipas ng tumira ako sa states kasama ang mga Lolo at lola ko, inalagaan nila ako habang buntis ako.
Nang araw na pinaalis ako ni dad sa bansa ay sobra ang naging galit ko sa kaniya dahil sa paglalayo niya sa akin sa taong pinakamamahal ko, and every night lagi na lang akong umiiyak ng makarating ako sa states that time naging masama para sa baby ko ang bagay na iyon kaya minabuti kong isipin na muna ang magiging kalagayan niya.
Pero after a year sinabi sa akin ni mom na kaya ganon ang naging desisyon at kilos ni dad ay dahil sa drugs, nalulong siya doon at kaya nalaman ni mom ay dahil nahuli niya ito na nagtetake habang nasa bahay sila. He's not in his right mind back then but then again tinulungan siya ni mom na magparehab para sa ikabubuti niya.
And he also apologize to what he did to me, nang pumunta siya sa states kasama si mom he was crying and begging sa lahat ng nagawa niyang mali, so sino ba naman ako para hindi patawarin ang sarili kong ama..tao lang din siya nagkakamali kaya I forgive him.
Nagkaayos kami at nagsimula ulit ng panibagong buhay we became closer this time and I'm happy with that sa tagal ng panahon ay naramdaman ko rin ang pagmamahal ng isang ama. And now he's already accepted my love for clay at hinayaan na niya akong magdedesisyon para sa sarili ko.
But..
Kahit na okay na kami ni dad si clay naman ang nawala sa akin.
That year nang magkaayos kami ni dad ay umuwi agad ako ng pilipinas para makita siya, I was excited that day na puntahan siya sa dating bahay nila pero.......Wala siya, sila doon. I tried na puntahan ang probinsya kung saan kami nagtago noon pero.....Wala din siya doon.
Sinubukan ko ding kontakin si Ace gladly na nakita ko siya at tinanong kung nasaan si clay but....she didn't know kung nasaan ito. I was crying that day dahil hindi ko siya mahanap, bakit siya umalis? Bakit hindi niya ako hinintay? Hindi na ba niya ako Mahal?
Ilan lang iyan sa mga katanungan ko sa sarili ko kung bakit nawala siya. Nang nawalan na akong nang pagasang makikita at mahahanap pa siya ay bumalik na lang akong states para Ipagpatuloy ang buhay ko na wala siya.
" Mommy...when I'm gonna see Dada?" Lagi niyang hinahanap sa akin si Clay.
Noong sinabi ko sa kaniya na babae din ang Dada ay nagtaka siya at naguluhan but, pinaintindi ko sa kaniya ang lahat and she understands it... she's a smart girl manang mana sa akin.
" Ahm, honey...soon makikita mo din ang Dada mo.." nakita ko naman sa mga mata ng anak ko ang excitement.
Sorry anak Hindi ko maipapangako na magkikita kayo...pero sana.
" Can you tell me more about her mom?" Gusto niya laging ikwento ko sa kaniya si clay that way para daw hindi niya mamiss masyado ang dada niya.
Ngumiti ako sa kaniya at kinarga siya.
" Your Dada is the most loving person that I'd ever met..." Yes she is.
" What is she look like?" Beautiful.
