Tutkunun Bedeli

2. Sezon 2. Bölüm

Simge bir yandan giysilerini çıkartıp Merve'nin onun için hazırladığı elbisesi giyerken söyleniyordu.

''Aslında sana çok ama çok kızmam gerek ama kızamıyorum. Yaman'la birlik olup herkesi topladığınıza inanamıyorum hala. Sen benden gizli planlar yap ve hiç çaktırma. Hem de Yamanla. Olacak şey değil!''

''Eh.. İnsan isteyince her şeyi başarıyor işte. Gerçi Allah var, ona bahsettiğimde hiç itiraz etmeden kabul etti. Biraz uğraştırır diye bekliyordum aslında.''

''Gerçekten mi? Benim Yaman'ımdan mı bahsediyoruz cidden.''

''Evet, şaşırtıcı dimi? Sanki böyle bir şeyi bekliyormuş, hatta istiyormuş gibiydi. Saçını açık mı bıraksak yoksa toplasak mı? Toplayınca daha hanım hanımcık olur diye düşünüyorum. Sen ne dersin gelin hanım?''

''Konu geçişlerin her zaman ki gibi mükemmel şekercim. Toplayalım bence de. Biraz ağır bir görüntüm olsun.''

Simge aynanın önüne oturdu ve makyaj malzemelerine uzandı. Merve saçlarıyla uğraşırken o göz altlarına önce biraz kapatıcı sürdü, sonra göz kapaklarına toprak rengi bir farla renklendirip, kalem çekerek gözlerini belirginleştirdi. En son fırça ile hafif birkaç vuruş yaparak allığı elmacık kemiklerin üzerine sürdü. Saçıyla uğraşan Merve'ye ben hazırım dediğinde, Merve saçları dağınık bir modelle toplamış ve bıraktığı birkaç tutam saçla gündelik bir şekil vermiş ama aynı zamanda dikkat çekici bir görünüş kazandırmıştı.

Ben de hazırım diye cevapladı onu son tutamı Simgenin yanağına doğru bırakırken. Aynada birbirlerine bakıp gülümsediler.

Simge, ''Heyecanlı olmam normal değil mi? ''diye sordu tüm masumiyeti ile. Çünkü salondan içeri girip onu bekleyenleri gördüğünden beri içinde yükselen hevesle karışık heyecanı kontrol edemediği fark etmişti. Yamanla evlilik hazırlıklarında konuştuklarında sadece çok yakın oldukları kişilerle yapacakları bir sade bir nikah olmasını istediğini söylemişti. Kendisi yüzlerce kişinin katıldığı bir düğün töreninde hayal edemiyordu hiç. Kocaman bir çocuğu vardı ve şatafatlı bir törenle evlenme arzusundan, Kıvanç'a sahip olmak istediğine karar verdiğinde vazgeçmişti zaten. Hem zaten kimi çağıracaktı ki? Oturup saatlerce kimi çağırsam diye düşünecek bir çevresi yoktu. Çağırabileceği arkadaşları bir elin parmaklarını geçmezdi. Ve en önemlisi ailesi yoktu onun. Ben evleniyorum hadi gelin, yanımda olun diyebileceği bir annesi ve babası yoktu. Abisine gelecekteki eşimle tanışmanı istiyorum, bakalım sevecek misin diye soramazdı. En çok da bu yüzden sade bir nikah en iyisiydi. Yaman Simgenin bu isteğine ilk başta itiraz etse de en sonunda onun inadını kıramayacağını anlayarak, sen nasıl istersen sevgilim demiş ve Simge'nin istediği gibi bir törenin hazırlıklarına başlamışlardı.

''Kesinlikle çok normal. Ben bile heyecanlıyım canımcım. Hadi içeri geçelim artık. Bakalım damat bey kahveyi içtiğinde ne tepki verecek. Ay çok heyecanlı bir şey bu yahu.'' Diye cevapladı onu Merve.

Simgeyse aynada kendine bakmaya devam ederken,

''İstemem filan dedim ama aşırı keyif alıyorum şu an Merve. Sahi, kim verecek beni Yamana?'' diyerek arkadaşına döndü.

Merve duyduğu soruya bozulduğunu belli eder bir ifadeyle,

''Ben tabi ki. Aşk olsun sana ya. Senin ailen ben değil miyim?'' dedi kırgınca.

Simge kırdığı potun farkına varıp hemen atıldı ve Merve'nin elinden tutarak,

''Ya.. özür dilerim. Tabi ki sensin. Dostumsun, arkadaşımsın. Sırtımı dayadığım dayanağımsın. Her şeyimsin sen benim. Bu iş için biraz gençsin biliyorsun, genelde yaşlılar yapar bu alıp verme işini. O yüzden ağzımdan kaçtı birden. Hadi asma suratını.''