"ရပ္စမ္း… အခြင့္မရွိဘဲ မဝင္ရဘူးဆိုတာ မသိဘူးလား…"
"က်မ နတ္ဆရာႀကီးနဲ႔ ေတြ႕ခ်င္လို႔ပါ…"
"မင္းေတြ႔ခ်င္တိုင္း ေတြ႔လို႔ရမယ္ထင္ေနလား… သြား… သြား… သက္သက္အလုပ္ရႈပ္တယ္…"
ဖန္းယဲ့ လက္ကိုအသာဆန္႔ထုတ္လုိက္သည္ႏွင့္ အနက္ေရာင္အေငြ႔မ်ား အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာသို႔ ေျပးထြက္သြားကာ ခဏအၾကာတြင္ အေစာင့္တို႔အားလံုး လဲက်သြားသည္။
"မထင္ထားဘူး… မုိ႔ရန္ခႏၶာကိုယ္နဲ႔က ငါ ပိုၿပီးအစြမ္းထက္လာတယ္… ဖီးနစ္အမွတ္အသားနဲ႔လူကို ဆရာႀကီးလုိခ်င္တာလည္း မမွားဘူး…"
နတ္နန္းထဲသို႔ ဝင္သြားၿပီး နတ္ဆရာႀကီးရွိရာ ခန္းမေဆာင္သို႔ တန္းတန္းမတ္သြားသည္။ နတ္ဆရာႀကီးက အခန္႔သင့္စြာပင္ ခန္းမထဲတြင္ အစီအရင္တခ်ိဳ႕ကို ျပဳလုပ္ေနသည္။
"ဆရာႀကီး… က်မ ေရာက္ပါၿပီ…"
နတ္ဆရာရွီေက်ာင္း အေနာက္သို႔လွည့္ၾကည့္ၿပီး ဖန္းယဲ့ပံုစံကို ျမင္ေတာ့ အံ့အားသင့္သြားသည္။
"မင္းက… ဟိုေကာင္မေလးပဲ… ဘာကိစၥအတြက္နဲ႔ င့ါဆီလာတာလဲ…. မင္း အခြင့္မရွိဘဲ အေစာင့့္ေတြကို ဘယ္လုိျဖတ္ဝင္လာတာလဲ…"
"ဆရာႀကီး… က်မပါ… အေသအခ်ာၾကည့္ပါဦး…"
"မင္း… မင္းက… ငါမင္းကို စစ္ၾကည့္မယ္…"
ဖန္းယဲ့ဆီသို႔ ဂါထာတစ္ခုကို မန္းမႈတ္ၿပီးေနာက္ နတ္ဆရာရွီေက်ာင္း အံ့ၾသသြားၿပီး အားရေက်နပ္သံျဖင့္
"ေကာင္းတယ္… သိပ္ေကာင္းတယ္… မင္း သူ႔ခႏၶာကိုယ္ကို ရလာၿပီပဲ… လာ… စည္းတံဆိပ္ခတ္လိုက္ရေအာင္… ဒါမွ မင္းၾကာၾကာေနႏိုင္မယ္…"
"ဒါ… ဒါေပမယ့္… ဆရာႀကီး… က်မ စိုးရြံ႕မိတာ ရွိတယ္…"
"ဘာလဲ…"
"စည္းတံဆိပ္ခတ္လိုက္မယ္ဆိုရင္ နဂါးလက္စြပ္ယူတဲ့အခါ… အခက္အခဲျဖစ္ေနမွာလည္း စိုးလုိ႔ပါ… က်မအထင္ နဂါးလက္စြပ္ယူၿပီးမွ စည္းတံဆိပ္ခတ္လည္း ေနာက္မက်ေလာက္ပါဘူး…"
နတ္ဆရာ ခဏမွ်ေတြးလိုက္ၿပီး
"ေကာင္းၿပီ… ငါတို႔ နဂါးလက္စြပ္ကို အရင္ယူၾကတာေပါ့…"
------------------------------
"မင္းတို႔ သြားလုိ႔ရၿပီ…."
"ဟုတ္ကဲ့ပါ စစ္သူႀကီး…."
ဟြာရွန္႔ ေခါင္းကိုက္လာသလုိလို ျဖစ္လာသျဖင့္ နားထင္ကို လက္မျဖင့္ အသာဖိၿပီး ထိုင္ခံုေပၚထုိင္လုိက္သည္။
YOU ARE READING
ၾကင္ယာေတာ္ "မို႔ရန္"
Historical Fictionအခ်ိန္ခရီးသြားျခင္းက တကယ္ပဲ ရွိတာလား.... ပတ္ဝန္းက်င္က လႈပ္ရွားသြားလာေနသည့္ လူမ်ားက သူမကို "ဒါတကယ္ဟုတ္တယ္" ဟု ေျပာေနသလိုလို... မ်က္ဝန္းတို႔ကို မွိတ္လိုက္သည္... "မျဖစ္ႏိုင္တာ..." (BL မဟုတ္ပါ :\ ) (My OC)
