His Heather

Chapter 26

Sinubukan kong humiwalay sa yakap niya ngunit napakahigpit nito na para bang ayaw na akong pakawalan pa. 

"1 minute, please."

"W-why are you d-doing this?" Patuloy pa rin ang pagbuhos ng luha sa 'king mga mata kaya hirap ko itong pinunasan.

My heart is beating so fast. It's like shouting me that she already found her home. Aurcel's hug isn't good for me, inside and outside. But I know to myself that I've been longing for this. I missed him so much.

"Let's go somewhere else." This time ay humiwalay na siya ng yakap sa 'kin at nanlaki ang mata niya nang makita ang luha sa aking mga mata. He slowly wiped it using his finger. Hinawakan niya ang mukha ko pagkatapos at tinitigan sa mata. I can't even look away because I'm drowning on it.

"Hush. Don't cry please. I feel so weak seeing you like this," He whispered.

"But why-" Hindi na niya ako hinayang tapusin ang sasabihin ko dahil bigla nalang niya akong hinila palabas ng van.

Nagtaka pa ako kung saan kami pupunta dahil iba ang daanan namin. Akala ko pa naman ay sa entrance ng resort kami papunta but it turns the other way around. Hindi nalang ako nagsalita pa at hinayaan siyang dalhin ako sa kung saan.

I know that I'm being 'Marupok' sa kalagayan ko ngayon but I don't care anymore. Wala na akong pake sa pride ko dahil alam kong ito na ang matagal ko ng hinihintay. Ang magkaayos kami but I still feel bad towards him dahil sa ginawa niya. He avoided me for more than a month at ngayon ay bigla-bigla na lang susulpot.

Akala ko ay sa malayo pa kami pupunta pero tumigil din naman agad siya sa isang gazebo. Parte rin pala ito ng resort kaso mas tahimik lang dahil kami lang ang tao rito. Nauna akong umupo sa may swinging bench at nanatili lang ding nakatayo si Aurcel sa harapan ko.

"Why did you bring me here?" I asked. Huminga siya nang malalim saka tumabi sa 'kin. Napausog tuloy ako sa gulat dahil konti lang ang space kaya halos mahulog na ako. Agad naman niyang hinapit ang bewang ko palapit sa kanya. 

I was speechless by his sudden move.

"Are you scared of me?" He intimately asked. 

I can't take this guy anymore! He's driving me crazy. Gosh...

Huwag dapat akong magpadala agad sa kanya dahil hindi pa naman kami nagiging maayos tsaka diba galit siya sa 'kin?

Ako nga dapat ang makaramdam ng galit sa kanya dahil ako 'yong pinagbibintangan niya which is I didn't do because I know that He was just stupid to believe that b*tch!

"Honestly, I don't know what to say..."

I look at him pero nanatili lang ang tingin niya sa harapan kung nasaan ang malaking fountain. Ngayon ko lang napansin ang ganda ng paligid. There are lots of beautiful flowers here that keeps on swaying with the air surrounding them. What a beautiful scenery. It was so peaceful yet my heart doesn't cooperate because of the guy I'm with.

He held my hand and squeezed it. "How are you?"

"I'm not a liar so, I'm not fine," I said honestly. Halatang nagulat siya sa sinabi kong hindi ako sinungaling. I hope he still believes me kahit katiting lang sana.

"I am so sorry for not trusting you..."

Naramdaman kong may idadagdag pa siya sa sasabihin niya kaya hinayaan ko siya. Pinakiramdaman ko rin ang sariwang hanging pumalibot sa amin at pinakinggan ang huni ng mga ibong malayang lumilipad sa kalangitan. 

"I was just so scared na mangyari rin sa akin ang nangyari sa kambal ko. I felt his pain when he was suffering to the girl he loves at sinabi ko sa sarili ko noong hindi 'yon mangyayari sa 'kin."