Road Of Our Souls

...

"Nasaan na ba 'yon?" Ilang beses pa akong napakamot sa aking ulo. Kasabay ng pagsulyap sa cellphone ko.

"Aish!lagi na lang niya ako pinaghihintay"

Pero...May hihintayin pa kaya ako?

Napatingin ako sa harapan kung saan unti unting nawawala ang mga sasakyan. Ang daan ay nagiging payapa at walang maririnig na ingay.

I see the lights came from the street lights. I feel the warmth of the wind that hugging me lightly. And that's push me to walk away.

Binaybay ng aking mga paa ang kahabaan ng daan. I'm not new in this place but the feeling is not familiar.

"Kung sana ay pinagbigyan ako ng tadhana..."napatigil ako ng may pumatak sa aking mga mata.

"Nagsisimula na naman" I whispered.

Humugot ako ng hininga saka hinawakan ang handle ng aking bag. I continue walking in the road while my eyes focused on my shoes.

"Where is he?" Ibinalik ko ang tingin sa harapan.

Ilang minuto na akong naririto at hindi ko naman sigurado na darating siya. Basta ang tanging alam ko he never want me to wait him in a long time.

"So where is..."

Natikom ang aking bibig kasabay ng pagtigil ng aking mga paa sa paglalakad.

Shit!

What the hell! My heart is beating so fast.

Nakadiretso ang aking tingin sa hangganan ng daang ito. Is this the end of the road?

There...

He is there...

Leaning on a tree..

Bahagya siyang nakatungo kung kaya hindi niya ako napansin. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Actually lagi namang ganito.

Nagpatuloy ako sa paglalakad hanggang ang hangganan ay matutop ko. Dahil sa tunog ng keychain ng aking bag. Unti unti niyang hinarap ang mukha niya sa akin.

"Oh!how many times I wish to see that face again.I'm longing in a long time.." na ibulong ko na lamang sa aking sarili.

I don't know if I should smile, I know he's serious pero bakit para akong kinakabahan? Nakagat ko ang ibabang labi ko saka napahigpit ang hawak sa handle ng bag.

"You don't want to come near me?" He's asking while facing the floor.

Bakit ayaw mong tumingin sa 'kin?Gamit ang mga salitang ito na nasa aking isipan. Tiyak na sarili ko lamang ang aking sinasaktan.

I cleared my throat "ahm... Ah, eh, sorry!" Shit I don't know kung anong sasabihin ko! Ni hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko!

Naglakad ako ng paunti unti. I lean on another tree where place near to him. Nakasulyap ako sa kaniya at hinahantay kung ano man ang sasabihin niya.

Umayos siya ng pagkakatayo saka idiniretso ang tingin sa akin.

"Let's make it fast..."

Parang hinuhugot ang aking hinininga sa hindi malamang dahilan.

Napakunot ang noo ko kasabay ng pagbitaw ng katanungan."What do you mean?"

Kabado.

Kabado ang siyang tanging nararamdaman ko.

I heard his heavy sigh. Tila napakabigat ng dalahin niya. Na siyang tiniyak ko noon na aalisin ko at hindi na muling ibabalik pa.

"Let's decide if we continue this road or finding another road."

-------------------------------------------

Authors Note:

Hello mga bibi ko! Hihihi sana natandaan niyo pa si ateng nikMarikit. Pasensya na at hindi ko na mabuksan ang una kong account :(( . But I promise to continue writing kahit pa na anong mangyari.

Thank you so much for all of your supports. Ily all!

Sana magustuhan niyo ang bago kong kwento. Na miss ko rin na magsulat ulit.

I wish thay you all still support me in writing :))

Tara na sa susunod na pahina!

-nikMarikit2