Slowly kills you

Part 17

" هولي شت اقاي كيم! "

جين از شدت عصبانيت تهيونگ به خنده افتاده بود. دستشو پشتش كشيد و بين خنده هاش گفت :" آروم بگير ته! حالا كه چيزي نشده"

تهيونگ به قيافه ي خندان جين و پدرش نگاه كرد. يه لحظه به خودش اومد: لزومي نداره انقدر با اين مسئله سفت و سخت برخورد كنم!!"

پس نفس عميقي كشيد و آب جوش و عسلي كه جين بهش با مهربوني دارچين هم اضافه كرده بود يه نفس سركشيد و زبونش از شدت داغي سوخت! اما اين در مقايسه با سوختگي مغزش در برابر ادعاي كذب پدر جين چيزي نبود.

" فاك ايت! من تسليمم. ولي اينو بدونين كه همه چيز تو اين دنياي فاكي امكان پذيره و اين يعني ما هم مي تونيم صرفا ادماي روياي يه نفر ديگه باشيم كه تو جهان موازي با جهان ما داره زندگي ميكنه!"

اقاي كيم هميشه عاشق بحث كردن بود. مخصوصا بحث با ادمايي كه يك سري اعتقادات واهي دارن. بنابراين با لذت بيشتري سعي كرد بحثو ادامه بده.

" پس تو رسما داري حرف قبليتو نقض ميكني!"

تهيونگ خسته ناليد:" كدوم حرف؟"

" هموني كه ميگفتي از هر كدوم از ما هفت ورژن ساخته شده كه اين نسخه ها تو جهان موازيِ اين جهان و يا شايد همين دنيا جاهاي ديگه دارن به موجوديتشون ادامه ميدن"

تهيونگ پوكر به اقاي كيم خيره شد و بعد رو به جين با بي حالي گفت:" نمي دونستم بابات مي تونه انقدر احمق باشه!"

اقاي كيم قهقهه ي بلندي سر داد:" پسرم تفكرات تو احمقانست نه ..."

جين وسط جمله ي پدرش پريد:" بس كنين اقايون. بينتون يه فيلسوف نشسته و شما خيلي راحت دارين چرت مي بافين به هم"

تهيونگ پوزخند زد و شكلات شيري محبوبش رو كه ميدونست جين فقط به خاطر اون خريده گذاشت تو دهنش.

با دهن پر گفت:" اوني كه چرت ميگه تويي... يه دو واحد فلسفه هنر پاس كردي اونم با كمك جي يون. فيلسوف از كجات دراومد دقيقا؟"

پدرش گفت:" بيخيال ته! بزار فاز برش داره يه كسي شده..."

رو به جين پرسيد:" نظر شما چيه جناب فيلسوف قرن؟"

جين از رو صندلي بلند شد و درحاليكه تهيونگ رو دنبال خودش به سمت اتاقش ميكشيد جواب داد:" من ميگم همه چيز پوچه! من.... تو... اين دنيا... زندگي... همه"

پايان جملش مصادف شد با رسيدن به اتاقش. درو بست و رفت سمت صندلي چوبي اي كه زير پنجره بود.

تهيونگ پرسيد:" پوچ گراييه زيادم خوب نيست جين! " و با لحن تمسخر آميز ادامه داد:" لا اقل براي تويي كه سكس براش محوريت انسانيت تعريف شده"