Bölüm 31 🌼

12.2K 799 325
                                    

Bölüm Şarkısı :

Dest, Chef Bi - Lavinia
Perdenin Ardındakiler - Ankara'yla Bozuşuruz
Sia - Snowman

Multimedya : Gece Aytekin

Tam şu an karşımda duran adam, geçmişimin en önemli parçasıydı. Küçük Gece'nin her gece özlemiyle ağladığı ve bir süre sonra hatırlarımın arasında kaybolan da oydu.

Şimdi ise yanımdaydı, hayallerini gerçekleştirmişti ve gözlerimin içine bakıyordu.

Ona aşıktım.

Ona aşığım.

Ona aşık olmaya devam edeceğim.

"Biliyor muydun ?" Sorusuyla irkildim ve gözlerimi boynuna indirdim.

"Şüphelerim vardı, hiçbir zaman tam olarak emin olamadım." Yüzünde duran elimi tutup indirdiğinde gözleri benim dışımda her yerdeydi.

"Seni bekledim, gelmedin." Kalbim acıyordu, sanki ağzından çıkan her kelime bir bıçak olup göğsüme saplanıyordu.

"Bekledin mi ?" Başını olumlu anlamda salladığında parmaklarım güçsüzde omzuna tutundu. Bana bakmasını ve o güzel gözlerini görmeyi istiyordum ama istediğimi vermiyordu.

"Pars," Parmağını dudaklarımın üzerine yasladığında gözlerim istemsizce kapandı.

"Neden gelmedin Gece ?"

Şu an üzerimdeki etkisinin farkında mıydı ? Ya da kullandığı o ses tonunun karnımın kasılmasına sebep olduğunu biliyor muydu ?

"Yağmurun altında çok kalmıştım o gün, eve gittiğimde ateşlenmiştim. B-ben gelmek istedim ama babam izin vermedi. Sonra da taşınmaya karara verdiler aniden, nedenini hâlâ bilmiyorum." Sözlerimin ardındaki duygu karmaşasını net bir şekilde görebiliyordu ama yorum yapmadı.

"Desene ikimizin de babası bir şeyleri hep zorlaştırmış." Söylediğine bir anlam veremezken kaşlarım çatıldı. Benden uzaklaştığında tezgahla arasında kalan belim gevşemişti.

"Konuşmamız gereken şeyler var. Sonrasında istersen yine bu flört olayına devam ederiz ya da etmeyiz ama önce anlatacaklarımı dinlemelisin." Başımı aşağı yukarı sallayıp tezgahtaki kupaları aldım ve peşinden mutfaktan çıktım.

Pars geniş koltuğa yerleşirken elimdeki kupalardan birini önüne bıraktım ve yanına oturdum. Pantalonundaki cebinden telefonu çıkartıp kucağıma bıraktı.

"Şifresi 261195, aklında hâlâ soru işaretleri varsa Defne'nin barmenle yaptığı konuşmayı dinleyebilirsin." Şifreyi duymamla duraksadım.

Doğum günüm müydü ?

"O konuyla ilgili hiçbir şey konuşmak istemiyorum Pars, bana kalırsa daha önemli bir şey var şu an." Dudaklarını birbirine bastırdı ve oturduğu yerde dikleşti. Gözlerimi kırpmadan hareketlerini izliyordum ve ilk defa suratındaki ifadeyi çözemedim.

"Nereden öğrendin ?"

"Doğum günümde buraya geldim, aklıma günlüklerin gelince okumak istedim. Tesadüfen öğrendim yani." Yutkunup başımı salladığımda yanıma kaydığını hissettim.

DERS NOTU 'yarı texting -TAMAMLANDI-Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin