Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Multimedya : Pars Akyüz
Ağzımdaki çayı büyük bir sakinlikle bardağıma geri tükürürken üstümdeki gözlere aldırmadan boğazımı temizledim ve tabağımın yanında duran peçeteyi dudaklarıma bastırdım.
Arya gülmemek için kendini tutmaya çalışırken çıkardığı can çekişen domuz sesleri eğer şokta olmasaydım belki beni de güldürebilirdi.
"Yarının cumartesi olduğunun farkındasın değil mi sevgilim ?" Ellerimi çenemin altında birleştirip Pars'a baktığım sırada o kadar şaşkındım ki babamın hemen karşımda oturduğunu bile unutmuştum.
Pars kendine yakın olan elimi tutup dudaklarına götürdüğünde farkında olmadan yutkunurken bir yandan da kimsenin fark etmemiş olması için içten içe dua ediyordum.
"Elbette biliyorum sevgilim. Ama bir kahve içmek için daha fazla beklememize gerek olduğunu düşünmüyorum. Tabii senin fikrini de duymak isterim emrivakiden hoşlanmadığını biliyorum. Anın heyecanıyla söyledim, şimdi olmaz diyorsan bekleyebiliriz ama dersen ki olur," Gülümseyerek anneme baktı ve sonra tekrar bana dönmüştü. "O zaman bir an önce eksik ne varsa halleder ve yarın ne gerekiyorsa onu yaparız."
Tamam, içten içe istiyor olduğum gerçeğini inkar edemezdim. Ama düşününce daha sadece birkaç gün önce ikimize ait bir canı kaybetmenin yükünü hâlâ omuzlarımda hissediyordum. Yinede bu isteklerimin önüne geçemedi.
"Sizin içinde sorun yoksa bana uyar." Anneme ve babama bakarak konuştuğumda babamın yüzünde düşünceli bir ifade vardı.
"Siz nasıl isterseniz öyle olur çocuklar." Babam başını sallayarak annemi onayladığında Pars birleşik duran ellerimizi masanın altına indirdi ve bırakmadan boştaki eliyle sofrada ne varsa tabağıma doldurmaya başladı.
"Müsadeniz olursa bugün çıkıp alışveriş işini halledebilir miyiz ?" Babam kaşlarını çatmış tam konuşmak için dudaklarını aralamıştı ki ondan önce büyük bir heyecanla annem atladı.
"Ay tabii gidin gidin. Kafanız dağılsın biraz gezin eğlenin. Biz evde ne gerekse onları hazırlarız takmayın kafanıza."
Emin ol takmıyoruz anneciğim.
"Süper, kahvaltıdan sonra çıkalım o zaman. Bir yere gidecekseniz sizi de bırakabilirim" Babam, Pars'a birkaç homurtu ile karşılık verirken Alya sırıtarak abisini dürttü.
"Abi beni de tükürsene yolda. Pamir gelmiş onunla buluşacağım." dediğinde elimdeki çatalı masanın üzerinde duran koluna batırdım.
"Cidden sırf seni görmek için İzmir'den İstanbul'a mı geldi ?" diye şaşkın şaşkın sorduğumda Pars alayla burnundan sert bir nefes vererek güldü.
