DERS NOTU 'yarı texting -TAMAMLANDI-

Bölüm 12 🍃

Bölüm Şarkısı : Adamlar- Benden Bana

Korku ile elimi Pars'ın elinden çekerken, kameraların bunu görmemiş olması için dua ediyordum.

Pars hızla kalkıp magazinciler yürürken ben de peşinden kalkmıştım. Pars bir şeyler söylüyordu ama gürültü yüzünden hiçbir şey duyamıyordum.

En sonunda anlaşamamış olacaklar ki Pars kafasını karşındaki adamın yüzüne gömmüştü. Dudaklarımdan firar eden çığlığı ellerimle bastırmaya çalışsam da pek başarılı olamamıştım anlaşılan.

Elinde mikrofon olan adam yere düşerken Pars beni bileğimden yakalamış ve peşinden beni de koşturarak mekandan çıkarmış ve arabasına bindirmişti.

Nefes nefese arkama yaslanırken istemsizce gülmeye başlamıştım. Pars'ın başı bana dönerken kendimi durduramıyordum.

"Çok özür dilerim kendimi tutamıyorum." derken artık kahkaha atmaya başlamıştım.

Pars da benimle birlikte gülerken elimle gözümden akan yaşları silmiştim.

Pars sonunda arabayı çalıştırdığında hızla sete sürmeye başlamıştı.

"Adam senden şikayetçi olacak farkındasın değil mi ?" dediğimde yandan bir gülüş atmıştı.

Al işte düştüm !

"Hiçbir şey yapmayacak. Biraz bahşiş yeterli olabilir bence." derken sırıtmaya devam ediyordu.

"Senin bahşiş anlayışın rüşvet vermek mi oluyor ?" diye sorduğumda kafasını olumlu anlamda sallamıştı.

İlk sahneyi çekeceğimiz evin önüne park ettiğinde ikimizde inip yan yana girmiştik içeriye.

Üzerimdeki kabanı çıkarıp içerideki masalardan birine bırakmış ve yönetmenin yanına gitmiştim.

Pars hazırlanmak için bir odaya girmişti ve birazdan beni de bir odaya alacaklardı.

Yönetmen ilk deneyimim olacağı için beni önemli şeyler hakkında bilgilendirmiş bir kadınla beraber bana ayrılan odaya göndermişti.

Üzerimi giyinip aynanın karşısındaki sandalyeye oturmuş ve makyözün yüzümü allayıp pullamasını bekledim.

Oynayacağımız filmin adı Zincir idi. Bir kitaptan uyarlamaydı ve konusu gayet hoşuma gitmişti. Yer yer klişelikler olsa da bunu güzel işlemişlerdi ve çok da göze batmıyordu.

Ben, İdil isimli baş karakteri oynayacaktım. İdil küçük yaşta anne ve babasını trafik kazasında kaybetmiş genç bir kızdı. Kaybından sonra amcası ve yengesinin evinde yaşamaya başlamıştı. Fakat bir sabah uyandığında kendini bir hastane yatağında zincirli şekilde buluyordu. Olaylar ise buradan sonra başlıyor ve polis memuru olan Acar yani Pars ile tanışıyordu.

(Yazar burada yeni kitap spoisi verdi ehehehehh.)

Sonunda makyajım bitip odadan çıkabildiğimde Pars'ın yönetmen ile konuştuğunu görmüş ve elimdeki dosyayla yanlarına gitmiştim.

ilk sahnede Pars yanımda olmayacaktı ve bu biraz daha gerilmeme sebep olmuştu.

Odanın içindeki pencerenin önünde duran küçük pufa oturup dizlerimi kendime çekip başımı dizime yaslamış ve dışarıyı izlemeye başlamıştım.

Yönetmenin sesi ile repliklerimi bir kez daha içimden tekrarlayıp gözlerimi kapatmıştım.

Bu sahnede depresif kızı oynayarak uzun süre pencerenin önünde kalacak ve orada uyuyakalacaktım.