Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Multimedya : Alya Akyüz
Pars'ın bir kız kardeşi vardı.
Pars'ın bir yıldır benden bile sakladığı bir kardeşi vardı.
Kardeşi şu an karşımdaydı.
"Ay kız dondu kaldı." Gözlerimin önünde sallanan eli itip kendime geldiğimde şaşkınca kıza bakıyordum.
"Nasıl ya ?" Pars derin bir nefes alıp yanına oturduğunda hâlâ kızı izliyordum.
"Bir dakika, şimdi senin bir kardeşin var. Yanlış anlamadıysam anneleriniz aynı değil ve hepsini geçtim sen benden bir görümcem olduğunu bir senedir saklıyor musun ?" Sonlara doğru yükselen sesim Alya'yı güldürürken sinir kat sayım saniye saniye daha da artıyordu.
"Ama kardeşin var mı diye hiç sormadın ki bebeğim." Elimi alnıma vurup gözlerimi kapattığımda salonda Alya'nın kahkahası yankılandı.
"Abi sıçtın, sıvıyorsun."
"Öyle yaptım değil mi ?" Üzerime örttüğüm battaniyeyi hışımla iterek kendimden uzaklaştırırken işaret parmağımı tehdit edercesine Pars'a doğru salladım.
"Ya bana her şeyi en baştan anlatırsın ya da çıkarır atarım kafana bu yüzüğü !" diye bağırdığımda Alya beni desteklercesine yumruğunu havaya kaldırdı.
"Yürü be yengem !" Kaşlarımı çatarak ona döndüğümde havadaki ellerini arkasında bağladı ve sevimli bir şekilde sırıttı.
"Bana bak çırpı, bu desteğin için seninle sonra iyi anlaşacağım şu an abine sinirli olduğum için seni de yakarım yanında." Pars azar yiyen küçük bir çocuk gibi halıyı izlerken Alya koluyla Pars'ı dürttü.
"Aman boşver, beni bilsen ne olacak bilmesen ne olacak. Abim olmasaydı sevgili babacığımın soyadını bile alamayacaktım o yüzden çok kızma. Hayalet gibiyimdir, adım sanım bilinmez." Bir an için içimde engel olamadığım bir acıma duygusu berildi. Farkında olmadan yumuşarken derin bir nefes alıp kollarımı göğsümde birleştirdim.
"Alya kes şunu. İzmir'de bizden uzakta yaşamayı sen tercih ettin." Pars'ın sesindeki otorite beni şaşırtırken gözlerim Alya'nın üzerindeydi.
"Ne yapsaydım mesela ? Beni istemeyen o adamın yanına mı gitseydim yoksa çok sevgili anneciğinin beni gördükçe gizlice ağlayışlarını mı izleseydim ? Ya da öz annemin benden nefret edişine göz mü yumsaydım ? Kusura bakma abi ama bu hayatın sefasını sen, cefasını ben çekiyorum." Pars gözlerini sıkıca yumup parmaklarını şakaklarına bastırdığında tahminimden bile büyük olan bu aile meselesi canımı sıkmıştı.
