Every Ending (COMPLETED)

Kabanata 39

Kabanata 39

Date

Calm yet dangerous. That was the thing that I knew about Genesis especially when he's angry. 'Yung bang galit na siya, pero kalmado pa din. Kalmado pero hindi ibig sabihin, hindi ka na matatakot.

Because while sitting here at his car. I felt like I'm about to pee whenever I caught his jaw moving aggressively, tila nagpipigil dahil kitang-kita ko ang buhay na buhay niyang mga ugat sa kanyang kamay at braso.

I swallowed hard.

Kanina pa kami tahimik dito. I was waiting for him to talk but I guess that's not gonna happen. He's not looking at me either, nakatingin ito sa harapan ng kotse na parang ayaw man lang niya akong tignan.

"So... B-bakit ka nga ba nandito?" Itinikom ko ang labi ko dahil sa pagkautal. Damn it.

Why am I acting like this?

Bakit ba ako kinakabahan, eh, wala naman dapat akong ikakaba? I was supposed to feel confused and mad because he's acting like this!

Yeah, right!

Ano ba ang problema ng isang 'to?

For a split second, I felt brave and determined. I felt like I shouldn't be scared because I don't do anything to him. But the moment his sharp and angry eyes at me, all of those slowly vanished.

Napaiwas ulit ako ng tingin at linunok ang natitirang laway sa lalamunan.

"How about you? Why are you here?" Aniya gamit ang mababang boses.

Even if I'm not looking at him, ramdam ko ang matalim nitong tingin sa akin.

"Sinama ako ni Justin sa lakad nila ng mga pinsan niya para umakyat ng bundok." I said, not looking at him. "Kaya ako nandito."

Sasabihin ko sanang hindi na matutuloy 'yon dahil sa kanya pero itinikom ko na lang ang labi ko at hindi naglakas ng loob na sabihin 'yon.

But what about him?

Bakit siya nandito?

"Ikaw? Anong ginagawa mo dito?"

I turned my head him when he didn't say a thing. Nakakunot na ang noo niya at nang makitang nakatingin ako ay siya naman niyang pag-iwas ng tingin.

I frowned slightly.

"Galit ka?" I asked.

Natigilan ako sa sariling tanong.

How stupid, Amaia! He's obviously mad yet you still asked him that?

Pero bakit nga?

Padabog niyang binalik ang tingin sa akin. His eyes are full of sarcasm and irritation. Kung kanina lang ay kalmado pa siya, ngayon naman ay parang kaunti na lang ay sasabog na siya sa galit.

"No, I'm not mad." He said sarcastically, without any humor in his eyes. "I'm fucking happy." Gigil nitong dagdag habang matalim ang tingin sa akin.

Sinamaan ko siya ng tingin.

Kung kanina lang ay takot ako sa kanya ngayon naman ay unti-unti na akong naiirita.

"Talaga?" I asked sarcastically while glaring at him.

"Yes!" He exclaimed as he looked away and whispered some curses. At dahil nakaside-view na siya sa akin, kitang kita ko ang pag-igting ng panga niya. "Tangina."

Nanlaki ang mata ko ng bahagya habang tinitignan siya. Seriously? Ano ba talaga ang problama ng lalakeng 'to at ganitong makaasta?! Ano? May nagawa ba akong mali- No. napakaimposible! Wala akong ginagawa mali sa kanya, ah. Hindi mga kami nag-uusap, eh! He's the one who have a problem here at kung ano man 'yon, gusto kong sabihin niya sa akin ng kalmado at matino.