Every Ending (COMPLETED)

Kabanata 44

Kabanata 44

Hurt

For the first week, I was really really worried. I spend days messaging and always trying to call him but I always failed.

After five days, nagtaka na ako but most of all I'm worried about him. Mas nanaig ang pag-aalala kesa ang kung ano mang emosyon. Hindi ako nakatulog sa mga araw na 'yon hanggang sa inaya ako ni Lola sa kanyang bukid. After harvesting her farm, she planned a simple picnic for us and for her workers. I wasn't in a mood to join them honestly but then something came up in my mind.

"Ate Amaia, sa'n po tayo pupunta?"

Napatingin ako kay Tintin. She was looking at me in a curious and cute way. She was curling his few hair strands with her finger while pouting. So cute.

I bit my bottom lips inside. Sinama ko kasi siya sa plano kong pagpunta sa resthouse nila Gen. I know that there's a lot of possibilities that he's not there. Hindi ko naman ineexpect na makikita ko siya do'n. I planned to ask the guard who's guarding their gate in front. Maybe he has an idea, right? About Gen? Sa amo niya?

Kahit sana kung nasaan man lang siya. Kahit 'yon lang ang malaman ko.

"Uhm... May titignan lang ako do'n sa magandang bahay." Tumikhim ako habang pasimpleng sumisilip sa may resthouse hindi malayo sa kinakatayuan namin.

"Ano po 'yon?"

Napatingin ulit ako sa bata.

Kids really have a lot of questions. Bigla ko tuloy naalala ang pagkabata ko. I wonder if I was like her before?

"Si Kuya Gen mo." I said.

Biglang lumiwanag ang mukha niya. "Talaga po? Bakit po? Gusto niyo po siyang makita?" She asked excitedly with her eyes twinkling with excitement. Bigla siyang napahawak sa kamay ko at bigla akong nagulat nang hatakin niya ang kamay ko papunta sa resthouse. "'Di niyo naman po sinabi agad, eh. Ode sana andoon na tayo ngayon!"

At wala akong nagawa kundi ang magpahatak sa kanya.

Biglang may mabigat na bagay ang naramdaman ko sa dibdib ko haabng pinagmamasdan ang resthouse. We're now in front of it and I wonder if he's there or not. I wonder where is he now? Where is he for the past five days?

Humigpit ang hawak ko sa kamay ni Tintin.

I was trying my best not to overthink. Because it's not good for me whenever I think deeply. Minsan ay nasosobrahan sa kung ano-anong bagay ang iniisip ko.

"Manong guard, andyan po ba si Kuya Gen?" Naunahan ako ni Tin sa pagtatanong.

Nakatingin ang medyo may katandaang guard kay Tin hanggang sa nag-angat ito ng tingin sa akin.

He knew me for sure.

"Pasensya na kayo, ah. Hindi man kasi nagpupunta si Sir dito, eh. Ang sabi ng Lola niya ay inutusan ito ni Don na pumunta sa ibang lugar." Diretso ang tingin nito sa akin na parang alam niya na ako talaga ang may pakay sa kanyang amo.

Kumunot ang noo ko.

"Kailan pa po siya umalis?"

"Noong nakaraang linggo ata 'yon, ma'am." He answered.

I swallowed the lump in my throat. It's possible that it was the day when we last talk with each other. Pero bakit hindi niya sinabi sa akin? Kahit message lang?

I wasn't being clingy here. I was saying that he should at least tell to me that he will be gone so I'll not get worried or something. Because this thing really worries me.