Every Ending (COMPLETED)

Kabanata 26

Kabanta 26

Kaibigan

"A-ano bang sinasabi mo, ha?"

Agad kong winaksi ang naisip ko. This thing really hurts me so much. I wonder when this thing ends.

He chuckled to ease the seriousness. "Nothing... Hmm..."

I raised a brow.

"What?"

"Matulog ka na." Aniya.

"Of course." 'Yun naman talaga amg gagawin ko. Ang problema lang ay makakatulog kaya ako? Sana.

"I'll drop the call now," I added when I didn't hear anything from him.

"Okay." Aniya. Pagkarinig ko no'n ay agad kong pinatay ang tawag. Huminga ako ng malalim at inilagay ang cellphone sa ibabaw ng dibdib ko.

My heart is beating so fast and loud. Tila hindi nakikisama sa isip ko na h'wag maniwala sa kanya. Sabagay, hindi naman natuturuan ang isip ang puso. Kung natuturuan man, sana wala ako sa sitwasyon ko ngayon.

I was looking at the ceiling, thinking about what just happened that whole day. Nakakatawa dahil parang hindi totoo. I mean... parang hindi totoo na nangyari lahat ng 'yon.

I closed my eyes and tried to sleep but I couldn't because of the many things on my head. I closed my eyes tightly, trying my best but then I failed again.

Binuksan ko ang phone ko at tinitigan 'yon ng ilang saglit. It's already 12 o'clock. I felt frustrated because I have classes tomorrow and I should sleep early pero anong ginagawa ko ngayon?

I checked my social media account.

Matagal ko na ding hindi nache-chelk 'yon simula nang napunta ako dito kaya hindi na ako nagulat nang makitang sandamakmak na notification ang nakita ko pagbukas ko ng account ko.

I don't usually check my social media, but since I don't know what to do now, napilitan ako. Mabuti na lang ay medyo malakas ang signal dito at nakapagpaload ako noong nakaraang araw. I am texting Gen at that time for our meeting so...

Anyway, I've checked my friend list and I've seen that there are too many people that sent me a friend request. I accept the others, 'yung mga kakilala ko lang. More of them are my classmates here and my classmates back then from Manila.

Nabawasan mg konti ang pagkairita ko habang ginagawa 'yon.

I was busy scrolling my phone when someone sent me a message. Si Magnum, ang bruhang 'yon ay gising pa. Hindi na ako nagulat dahil normal naman sa kanya ang ganito oras.

My brow shot up.

Mag-aalas dose na kasi ng hating gabi at usually na natutulog 'to ng mga alas-dos. Ewan ko kung paano 'to nagiging ng maaga para pumasok sa lagay na 'yon.

Magnum:

Himala at online ka ngayon!

I rolled my eyes.

Ako:

Bakit?

Magnum:

Wala naman! Mangagamusta lang!

She's lying. May kailangan ito.

Ako:

Hindi kailangang araw-araw ang pangangamusta, Magnum.

That's true. She's always asking me if I'm okay here every day. Minsan ay hindi ko na siya sinasagot dahil sa kabaliwan niya.

Magnum: