Every Ending (COMPLETED)

Kabanata 7

Kabanata 7

Snob

"Ako na lang po ang mamamalengke, lola." I said politely.

The old woman nodded and drink her water after taking her medicines. Sumakit kasi ang ulo ng matanda nang papaalis na sila, kaya eto at nagpepresinta na akong ako na ang mamamalengke ngayon. Baka kasi mas lalong lumala ang nararamdamam niya dahil sa mga tsismis sa palengke tungkol sa nga tsismis sa palengke, more like about to donya Isabela.

But I doubt that, ang alam ko kasi ay wala na rito ang donya na 'yon.

Pero hindi, ako pa rin ang mamamalengke. Mahirap na at marami pa naman ang mga nakalistang bibilhin niya dapat.

It's a good thing that I woke up early again, and thanks, God! Magnum is still snoring loudly while asleep, that's why she's not gonna be a problem this morning.

Well, mamaya ko siya poproblemahin. Gaya kasi ng usapan kahapon, tuloy pa rin ang lakad namin mamaya para makabili na ako ng mga gamit sa palengke at maipasyal ang bruha kong kaibigan.

"Hintayin mo na lang ako d'yan, Adam."

Itinabi ni Adam ang kotse sa parking. Tumingin ako sa paligid, at wala pa naman masyadong tao sa bayan. Siguro ay masyado kaming napaaga. Medyo madilim-dilim pa kasi kaya sobrang aga talaga namin.

"Samahan ko na po kayo, ma'm," tumingin siya sa listahang hawak ko. "Marami po kasi kayong bibilhin at para matulungan ko po kayo sa pagbubuhat." He smiled shyly.

I also smiled.

He has a point.

"Okay."

Pagkapasok namin sa palengke ay hindi ko inaasahan na medyo marami rin pala ang tao.

I bowed my head slightly. There are just many eyes looking at us. Maybe because they are not still used to my face until now.

Hindi ko sila masisisi. Minsan lang naman kasi akong pumunta sa bayan para mamalengke kaya siguro naninibago pa rin sila sa mukha ko.

But then I'm still not comfortable with it!

They're staring at me. Nakakaasiwa kaya 'yon!

"Dalawang kilo po dito..." I said as I pointed the grapes in front of me.

The vendor smiled creepily.

I ignored him and just looked at the surrounding. Looking for Adam.

Nag-hiwalay kasi kami dahil sinabi kong bilhin na ang ibang nasa listahan para naman agad kaming makauwi.

"Bago ka ba dito, ineng?"

I glanced at the vendor. He's already packing the grapes.

"Hindi po." I said coldly.

"Gano'n ba?" He laughed. "Parang ngayon lang kasi kita nakita, eh."

Kumunot ang noo ko nang matapos na siya sa ginagawa pero hindi parin niya binibigay ang binibili ko.

I cleared my throat.

"Magkano po?" I asked and looked at the thing that his holding.

"Two-hundred na lang sa 'yo."

Kinilabutan ako nang ibinigay niya sa akin ang paper bag at nahawakan niya ang kamay ko. Nagtagal pa ang kamay niya do'n kaya mabilis ko 'yung binawi.

I gave the payment without looking at him and went to the other store.

Manyak na 'yon!

I'm at the meat station when someone caught my eyes. Wearing a gray V-neck shirt and blue faded jeans, Genesis walked confidently in the market hallway. I'm not even shocked that everyone was looking at him... at kabilang na ako do'n.