Every Ending (COMPLETED)

Kabanata 16

Kabanata 16

Guilty

"Congratulations to us!"

"Yes!" Suzy exclaimed. "At dahil successful ang presentation natin, we need to celebrate!"

"Of course! But when and where?" Gaby asked, slightly worried. "Hindi ako pwede ngayon, eh. May klase pa ako hanggang mamaya."

"Oh, that! Magkaklase nga pala tayo. Well, I was planning to treat us later, but because you reminded me that, I'll just move it tomorrow. Is that alright?" She turned to us. "Pwede ba kayo bukas?"

I don't have a plan to come with them but because all of them nodded, kabilang na si Xian, nakakahiya naman kung ako lang ang tumanggi.

Tumango rin ako bilang pagsang-ayon. Hindi rin naman ako busy bukas. My eyes turned to Eunice who's now smiling at me. Tipid akong ngumiti at binaling ang tingin sa ibang kasama.

"Okay!" Suzy smiled. "I'll also invite Gen. Dahil hindi naman tayo makakapag-present kung wala ang tulong niya."

My smile slowly faded.

That.

It's been a week since the last I saw him. After that incident to be exact. There's no time I didn't think of it, every night and day, walang oras na hindi ko naisip ang nangyari sa reathouse na 'yon.

Palagi kong iniisip ang mga sinabi ko. I know that what I said to him was just a lie. I said that I didn't like him but that doesn't true. And I also know that I acted rude that day, hindi lang dahil nasa resthouse niya ako at tinulungan niya kami, kundi dahil maayos ang pakikitungo niya sa akin tapos ganoon ang ginawa ko.

Nagalit ako sa araw na 'yon dahil nalaman kong may girlfriend pala siya at nagsinungaling siya sa akin, tapos nakuha pa niya akong lapitan. But I think that doesn't enough reason to do such things. I didn't know if he just wanted us to be friends or acquaintance so what I did is absolutely wrong.

"Si Gen?" Bakas sa tono ni Gaby ang excitement.

"Yeah... you know? Para naman mabayaran natin 'yun tulong niya."

Eunice nodded. "That's true. At para makapagpasalamat rin tayo."

I gulped. I don't think I'll be able to say that. Not that I didn't want to, but... I can't. Baka nga hindi ko siya matignan ng diretso sa sandaling nagkaharap na kami.

Napatingin ako kay Xian at nakitang kong nakatingin siya sa akin. He looked away the moment I caught him.

"Yes! I'm sure mataas ang makukuha nating grade!"

I'm also sure of it. Hindi lang dahil sa presentation namin kundi dahil kay Gen. Bakas kasi ang pagkamangha ng Professor namin nang malaman niyang si Genesis Cavallero ang aming nainterview.

That's why the next day, hindi na kami nagulat nang malamang kami ang mag pinakamataas na markang nakuha. Of course, I'm happy. Sino ba namang ayaw na mataas na grade. But then, there's a part of me, feeling a little disappointed... for myself. Dahil sa ginawa ko sa taong tumulong sa amin. Kaya naman hindi ko magawang maging sobrang saya tulad ng mga kagrupo.

"Ang taas daw ng nakuha niyong grade sa report, ah? Ang swerte niyo at si Gen ang nainterview niyo."

My head lifted to Ric. Kanina pa ako nananahimik at iniisip ang katangahang ginawa. Ngayon narinig ko na naman ang bagay na 'yan. Wala akong magawa kundi ang magsisi.

"Talaga naman. Balita ko kasi ay maraming gustong iinterview siya pero hindi nila alam kung papaano sasabihin. May isa pang grupo ang nakausap siya but I think hindi rin sila nagtagumpay. Maswerte kayo at kayo lang ang pinaunlakan ni Gen."