I'm in love with an angel | hinny

09║ yapabilirsin, onu kahve içmeye davet et.

Bölüm ithafı: ginnyharry_

Evet, bu bölüm rahata ereceksin dmcmdkck

-Harry Potter

Yan odadan gelen sakin müziğe kulak verdiği andan itibaren ne kadar zaman geçmişti bilmiyordu. Ama birden bire bütün huzurunun kaynağı olan müzik kesilince gözleri sonuna kadar açıldı ve anlık bir şoka uğradığını hissetti.

Oysaki bu anın sonsuza kadar sürmesini ne kadar da isterdi...

Ginny'nin oturduğu sandalyenin yere sürünen ayaklarının sesi kulaklarına ulaştığında bir rüyadan uyanmış gibi kalbi hızla çarpmıştı. Ani bir enerji ile hızla ayağa kalktı, elinde sıkı sıkı tuttuğu defter ile. Koşarak atölyenin kapısını hızla açtı ve koridora adımını attı.

Başını hızla iki yana çevirerek çok sevdiği alev kızılı saçların nerede olduğuna baktı. Sanki... Bir düşün içindeydi ve bu rüyasını süsleyen piyanist ise yok olmuştu.

Ama sol tarafına baktığında koridorun diğer ucuna doğru ilerleyen kızı görmesi ile rahat bir nefes aldı ve titremesi kesinlikle geçmemiş bacaklarını oraya doğru hızlıca hareket ettirdi.

Bomboş okul koridorunda yankılanan bir diğer ayak sesi kızıl saçlı kızın dikkatini çekmiş olacaktı ki daha Harry tek kelime edemeden hızla ona doğru gelen oğlanı görmesi ile duraksamıştı.

"Pardon." dedi Harry boş koridorda yankılanmasa kendinin bile zor duyacağı bir ses ile.

Bunun karşılığında kızın ufak ve içten bir tebessüm vermesi de geçirdiği ufak çaplı kalp krizini pek de iyi yönden etkilememişti.

"Evet?" dedi Ginny yanına ulaşması için Harry'i bekleyerek. Kalbi yerinden fırlatmak ister gibi atıyordu...

Yanına yaklaşan Harry aralarında yeterli mesafe bırakarak durdu. Önündeki kız sakin bir şekilde duruyor ve içi gülen kahverengi gözlerini yeşiller değdiriyordu. Belki de bu yüzden oğlanın yüzüne istemsiz bir tebessüm oturmuş, dudaklarını iki yana kıvırıyordu.

"Merhabalar." dedi sessizce.

"Merhaba." dedi Ginny.

Sessiz bir nefes çekti Harry. Yavaş yavaş gerilediğini hissediyordu, bu durum içinde kullanılabilecek bütün kelimeler uçmuş gitmişti sanki. Buna rağmen fazla sessiz kalıp saçma bir duruma girmemek için saçma da olsa konulamya karar verdi ve içindeki ufak, arsız umutla sordu.

"Beni hatırladın mı?"

Ağzından çıkan cümleye karşın Harry içinden kendine küfretti. Bu senli benli konuşma cesareti de nereden gelmişti?

Ginny ise yüzündeki ufak tebessümün genişleyip tam bir gülümsemeye dönüştünğünün farkında değildi.

Onu hiçbir zaman unutmamıştı şimdi hatırlasın...

"Evet." dedi. "Sanırsam her hafta beni dinlemeye gelirdin... Değil mi?"

Harry sessizce durdu ve başını onaylayarak salladı. "Evet." dedi içinde yükselen sevinç dalgasını hissederken.

Ginny'nin bir şekilde onu fark etmiş olması mutluluk vericiydi.

"Her hafta gelirdim." diye devam ettirdi sözlerini. "Ama son zamanlarda çalmayı bıraktın sanırım?"

Ginny, ufak cümlesinin içindeki soruyu anlamıştı. "Evet, soğuk havalar piyanonun akordunu biraz fazla bozuyordu" dedi. "Onu da arkadaşım Luna'nın evinden indirmiştik zaten, eski yerine geri koymanın vakti gelmişti."