34║ ve yıllar önce bulduğu fotoğraflar gözü önünde canlanıyordu. (son)

552 50 47
                                    

5 yıl sonra.

"Hadi ya! Anne, baba! Geç kalacağız."

Harry kızının olmayan sabrına gülerek aceleyle evin antresine girdiğinde küçük cadıyı, kollarını göğsünde kavuşturmuş, tek ayağını hesap sorar gibi ritmik bir şekilde yere vurduğunu gördü. "Tamam Euphie, gideceğiz... Sabret biraz."

Babasını gören siyah saçlı kız bir kere daha ofladı adamın sözleri üzerine. "Tamam ama annem nerede? Ben herkesi çok özledim." dedi cümledeki son kelimenin son hevesini uzatarak.

"Gelir birazdan." dedi Harry kızını kucaklayıp omzuna alarak.

Az önceki bütün söylenmelerini unutan ufak kız ise babasının omuzlarından bacaklarını sarkıtırken kıkırdadı ve ellerini babasından aldığı siyah saçlara daldırdı. Bunu yapmayı çok seviyordu.

Ginny daha bir daki koşturarak antreye girip aceleyle montunu üzerine geçirirken Harry sırıtmasını yalancı bir kızgınlıkla maskelerken "Hadi ama nerede kaldın Gin?" diye sordu. "Sabır taşı oldu kızımız."

Siyah saçlı ufaklık başını bilmiş bilmiş salladı. "Eveet." dedi babasının saçlarını bırakıp elini beline atarken.

"Geldim geldim." dedi sırıttığı için dudakları seğiren Ginny. Kızını Harry'nin omuzlarında alırken parmak uçlarına çıkıp ufak bir öpücük koydu eşinin yanağına. "Madem bu kadar beklediniz, hadi gidelim." dedi çocuksu bir heyecanla.

Üç kişilik çekirdek aile çok geçmeden evden çıktı.

━━━━━━━ •♬• ━━━━━━━

Küçük Euphemia'nın 'Kovuk' demeyi sevdiği Weasley ailesinin evindeyse tatlı bir telaş vardı. Lily ve Molly ailecek geçirecekleri akşamın kusursuz olması için bütün mutfak hünerlerini beraber sergilemek istediklerinden mutfaktan çıkmıyordu.

"Lily! Ocağın altını kıstın mı? Tencere patlamasın şimdi."

"Yok patlamaz da... Fırındaki kek çöktü iyice, ne yapacağız?"

"Tanrım... Ne halt etmeliyiz?"

Ufacık şeyleri devasa bpuuta çıkarıp endişelenecek kadar işlerine odaklanmışlardı. Öyle ki kapıya yardım etmek gelen Hermione, Angelina ve Fleur'u içeri almamışlardı. İki anne de birbirine asla itiraf etmeyecek olsa da mutfakta yaptıkları arkadaşlıkları özlemişlerdi...

Çapulcular ile Arthur İngiltere liginin finalinin ne olacağına dair iddiaya girmişti.

"Kesinlikle Liverpool kazanacak yaz bunu bir kenara."

"Ha ha ha Manchester United varken anca rüyanızda Patiayak."

"Hadi ama Premier Leauge hiç fena gitmiyor."

Yetişkinlerin bu muhabbetini duyan ikizler bahis açmaya bile çalışmıştı.

Diğer Weasley kardeşlere gelince, hepsi yiğenleriyle haset gidermekle meşguldü. Evin içinde tam bir karışıklık vardı.

Yeni yeni yürümeye başlamış Hugo, bütün kuzenlerinin dikkatini üzerine çekmiş hepsini peşinde dolaştırırken durmadan kahkaha atıyordu.

Tabi bu sevgi pıtırcığı hali bir yere takılıp düşene kadar sürüyordu genellikle.

Bu tuhaf durumun üzerine kapı çalıp içeri üç kişilik çekirdek aile girdiğinde bütün çocuklar birbirinin üzerine atlamıştı resmen. Uzun zamandır görüşemiyorlardı...

Harry ufaklıkların bağırışlarına iç çekti ve zorlu bir montunu vestiyer asarken bir gülümseme oturttu yüzüne. "Tanrı bilir kaç yıllık babayım ama hâlâ şu gürültülü çığlıklar geceler boyu kulaklarımı çınlatıyor."

Ginny omuz silkti. "Benim de." dedi bütün evin içinde bulunan herkesi selamlayıl sarılmaya giderken. "Ama iyi bir yandan da... Dışarıdan izlemesi Keyifli bir manzara değil mi sence de?"

Harry, kızılın gıcık etmek için homurdansa da, onun peşinden kocaman ailesine selam vermeye giderken aksini düşünmüyordu.

Öyleydi gerçekten de...

Çünkü bir yerlerde, yan yana, mutlu bir gülümsemeyle onları izleyen Euphemia ve Cedrella da oldukça keyif alıyordu.

Yıllar önce çatı katında eskimeyen mahkum fotoğraflar canlanıyordu herkesin gözü önünde.

Kim bilir... Belki de bu yüzden kimse fotoğraf çekmeye gerek duymadı o gün.

Hepsinin zihninde unutulmaz bir yer kaplayacak anılar, kare bir kağıt parçasının solgun renkleri arasına sıkıştırılamazdı...

━━━━━━━ •♬• ━━━━━━━

...ve bu da finaldi...

Beklentilerinizi karşılamadı büyük ihtimalle, biraz epilog tadında da olduğunun farkındayım.

Ama böylesi olabilecek en mantıklı şeydi bence.

Pekala gelelim şu veda kısmına...

Tam olarak bir veda olmayacak çünkü birkaç gün sonra bir hinny kurgusu daha yayımlayacağım. Sadece kurgunun kafamda oturmasını ve adamakıllı bir giriş yazmayı bekliyorum. Onu yayımladığımda buradan haber vereceğim merak etmeyin.

Onun haricinde bir "Jily oneshotları" yayımladım.

İlgilenenlere duyurulur

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.

İlgilenenlere duyurulur.

Neyse...

Şu zamana kadar yanımda olup bana destek veren herkese çok çok ama çok teşekkür ederim...

Sizleri çok seviyorum.

Başka kurgularda görüşmek üzere.

Hoşça kalın...

I'm in love with an angel | hinnyWhere stories live. Discover now