The Lost City of Earwood

Lost City 34.

ASTRID.

"Astrid!." Mabilis akong napalingon matapos ko marinig ang boses ni rage na matagal ko ng hindi naririnig.

Papunta sana ako ng canteen nang marinig ko siya.

He run towards me while waving his hands, hanggang sa makarating siya sa harapan ko hindi parin mawala ang ngiti na nakapaskil sa labi niya.

"Ilang araw lang tayo hindi nagkita ang payat mo na ah." Mabilis ko siyang hinampas sa braso na ikinasimangot naman niya.

"Aray bakit ka nanakit?." Aniya na nakasimangot.

"Saan kaba nagpupunta? Hindi kita makita dito sa campus." Sabi ko sakaniya, napangisi naman siya dahil sa sinabi ko dahilan para hampasin ko ulit siya.

"Ganon moko ka miss?." Tanong niya sakin habang hindi parin mawala ang ngisi sa labi niya. Parang tanga.

"Gago ka talaga." Sabi ko sakaniya pero nagulat nalamang ako na bigla niya akong hinila.

"Aray naman sandali! San moko dadal-rage!." Sigaw ko sakaniya pero tinawanan lang ako ng hinayupak.

"Sumama ka nalang may ipapakita ako sayo bilis!." Aniya, i sighed as i rolled my eyes to him habang siya ay sobrang lapad ng ngiti. Tanggalin ko yan eh.

"Saan ba talaga tayo pupunta rage?." Tanong ko sakaniya pero tumawa lang ulit siya.

"Naging mainitin kana ah pero ang ganda mo parin." Aniya, I just rolled my eyes to him again na tinawanan lang niya ulit.

Pag talaga ako napikon hahampasin koto.

"Ateeeee!." Mabilis na napalingon ang ulo ko sa isang maliit at pamilyar na boses.

My eyes widen in shock when i saw aleza running towards me, to us.

Kung hindi niyo naalala siya yung batang kasama namin sa test para makapasok sa loob ng akademya.

"Aleza!." Masayang sabi ko at mabilis siyang niyakap ng mahigpit.

"Kamusta ka? Ayos kalang ba?." Sunod-sunod na tanong ko sakaniya.

She nodded her head and gave me her sweet smile at agad rin siyang tumingin sa likuran dahilan para napatingin rin ako doon.

"Ikaw pala ang sinasabi ng aking anak, maraming salamat sa pagtulong niyo sakaniya na makapasok dito." Nagulat ako matapos makilala ang lalaking kausap ko.

"You?.." Napangiti siya sa sinabi ko.

"Oo binibini, ako po yung kumukuha ng order niyo." Aniya napangiti naman ako matapos kong maalala na siya pala ang lalaking nakikita kong kumukuha ng order namin kapag kumakain kami sa canteen.

"Anak mo pala si aleza?." Hindi makapaniwalang tanong ko sakaniya.

"Opo nagagalak akong makita siya muli, nawala kasi siya samin isang taon na. Hinanap namin ngunit hindi namin siya nakita hanggang sa napadpad siya dito sa akademya at lahat ng iyon ay pinagpapasalamat ko sayo binibini." Sabi niya at lumuhod pa sa harapan ko dahilan para lapitan ko siya at tulungan tumayo.

"Wag po kayong lumuhod, masaya rin ako na makatulong." Nakangiti kong sabi sakaniya.

"Tama nga sila hindi kalang maganda sa mukha pati rin pala ang iyong puso, nagagalak akong makausap ang binibining katulad mo." Aniya dahilan para mahiya ako sa komento niya patungkol sakin.

"Sinabi mo pa ced, hindi lang yan mala diyosa ang ganda mabait rin." Sabi ni rage kaya mas lalo lang ako nahiya. Teka close sila?.

"Aalis na kami, limitado lang kasi ang oras na makita niyo ang anak kong to, pinakiusapan lang namin si headmaster dahil gusto ka na nito makita." Sabi nito.