The Lost City of Earwood

Lost City 2.

ASTRID.

"Nakarating na ba tayo?." Tanong ko sa dalawang babae sa harapan, kanina pa kasi kami nakasakay sa van at nagugutom narin ako.

"Malapit na po tayo ma'am ihahatid kalang po namin sa magiging apartment mo and the rest details will be inform you tomorrow." She said and smiled at me, i gave him a small smile too as i nodded my head at binalik ko ang tingin sa labas.

Kinuha ko nalamanng picture na dinala ko kanina, it was a picture of me and the kids and also clinton who's smiling widely beside me habang karga niya si danica.

I sadly smile while looking at the picture of us, i wipe my tears at binalik na lamang ang picture sa loob ng bag ko saka ako huminga ng malalim and rested my head at the tinted window of the van while staring at the place were heading to.

"Ang lakas naman ng ulan." Bulong ko habang tinitignan ang malakas na ulan sa labas, i even feel the coldness of the wind inside the van huli na nang malaman ko na binuksan pala ng isang babae ang bintana sa gilid niya kaya pala nakapasok ang malamig na hangin.

I hugged myself dahil sa sobrang lamig ng hangin.

"Oh! I'm sorry. I didn't know that it's too cold for you." Napatingin ako sa babaeng nagsalita, i saw her closing the tinted window beside her to stop the cold wind coming inside.

"No, it's okay. Salamat." Nakangiti kong sabi sakaniya na ikinangiti niya rin pabalik.

It took me a minutes staring outside when i feel the van stopped infront of the big house.

"Nandito na po tayo ma'am, tulungan kana namin sa pagpasok ng mga gamit niyo." Sabi ng lalaki matapos niyang buksan ang pinto ng van sa harapan ko.

"Cge salamat po." I answered back, dumungaw ako mula sa loob ng van at mas lalo kong nakita ang malaki at mataas na bahay na titirahan ko, mataas ito dahil halatang hanggang thirdfloor.

"Siya na ba ang sinasabi niyo?." Muntik na akong mapatalon sa gulat nang makita ang isang matandang babae sa tabi ko, napangiwi pa ako sa itsura niya, she's wearing a dress and shades, well...she's weird nakangiti lang kasi siya sakin.

"Ah nandiyan po pala kayo nay tery, opo siya po yung sinabi namin sainyo." Sagot ng babaeng kasama ko kanina sa van, ngumiti lang ako pilit na binalewala ang kakaibang pakiramdam ko sa matandang nasa harapan ko na ngayon.

"Hi po ako nga pala si vien astrid stoneheart." Sabi ko at nag mano sakaniya bilang paggalang.

I felt her hand tapped my head na ikinataas ng balahibo ko sa batok kaya napalayo ako ng konti sakaniya, i saw her smile at me at sa ikalawang pagkakataon ay napangiwi ako nang makitang itim na itim ang ngipin niya, she's creepy.

"Kay gandang bata, osiya pumasok na tayo sa loob para maikuha ko kayo ng makakain siguradong napagod kayo sa biyahe." Aniya at nauna nang pumasok, hindi ko alam kung magiging masaya ba ako O matatakot sa sinabi niyang pagkain.

Sa huli sumunod narin ako sakanila dahil nahuli na ako, when i entered her apartment creept consumed me, even the place looks creepy or im just paranoid?.

All the things inside are antiques halatang matagal na panahon na ang mga gamit sa loob, maybe it was spanish era times.

"Para talaga akong bumalik sa sinaunang panahon nay tery sa tuwing pumapasok ako dito." Sabi ng babae at tumawa pa.