BÖLÜM 63

3K 368 168
                                    




1hafta sonra

Levent abi: Yapabilirsin Selin, kendine güven.

Boş boş Levent abinin yüzüne baktım. Ben kendimden yapmıyorum zaten.

Ben: Zorlamanın anlamı yok. Olmuyor. Olmadıkça canım acıyor. Ben gitmek istiyorum.

Oturduğu koltuktan kalktı ve yanıma geldi.

Levent abi: Öyle pes etmek yok küçük hanım. Devam ediyoruz hadi.

Derin bir of çektim. Geçen bir haftanın içinde birçok şey yaşadım. Önce Ege yürüdü.   Ailesi bana teşekkür etti ve evlerine yemeye davet etti. Bugün de onlara gideceğim. Meriç abim ile bir hafta içinde neredeyse hiç konuşmadık. Abimi özledim. Ali abim hastaneden gelmez oldu. Rüzgar abim ise düzenli olarak doktor kontrollerine gidiyor ve durumu iyiye gidiyor. Ayaz abim ise Meriç abime yardım ediyor. Poyraz, ah o Poyraz yok mu! Bir görsem bir kaşık suda boğacağım onu! Tuana diye bir kız ile gece gündüz konuşuyor. Geceleri bile yanıma gelmez oldu. Tamam belki arada bir geliyordur ama az geliyor. Geceleri Tek başıma yatıyorum artık. Kimse ilgilenmiyor benimle. Babamin öldüğünü öğrendim. Aslında sevindim. Her an acaba gelir mi korkusu ile yaşamak zorunda kalmayacağım. Zaten Rüzgar abimin iyileşmesi babamın ölümü sayesinde oldu   Evde kimse babam hakkında konuşmuyor. Ben ise bir hafta boyunca ders çalıştım. Arada bir kolum inanılmaz çok ağrıdı.  Meriç abim odama sadece çözdüğüm testleri kontrol etmek için geliyor. Kontrol amacı da cevap anahtarından bakıp yapıp yapmadığım. Aman ne hoş! Kağan gilin umrunda değilim. Herkes bensiz çok mutlu  Bu bir hafta içinde Siraç sürekli bana mesaj attı. Cevap vermedim hatta engelledim ama farklı numaradan yazdı. Bir şans istiyor. Ben ise istemiyorum.
Düşünsenize hastaneye bile artık Ali abim ile değil, korumalar ile geliyorum. Yemeklere bile herkes katılmıyor.

Levent abi: Senin canın mı sıkkın? Son üç seanstır yüzünden düşen bin parça. Nerede o neşeli Selin?

Dedi ciddi bir şekilde. Haklıydı aslında. Her zaman yani üç seans öncesine kadar çok neşeli ve enerjiktim. Ama abilerim birden farklı şeyler ile ilgilenince benim de modum düştü. Hastaneye bile gelmek istemiyorum.

Ben: Bir şey yok. Eve gidebilir miyim artık?

Şaşkınca yüzüme baktı.

Levent abi: Sana gerçekten bir şeyler olmuş. Daha yeni geldin Selin. Seni bırakamam.

Gözlerimi devirdim. Kenardan plastik eldivenleri eline taktı ve bana döndü.

Offf

🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋🦋

Şu an eve gidiyorum. Eve gitmeden önce Ali abime uğrayayım dedim ama odasında yoktu. Meşgul olabilirler tabi ki ama hepsi birden ilgilenmeyi bıraktı.

Eve gelince arabadan indim. Asık suratım ile eve girdim. Suna hanıma merhaba dedim ve oturma odasına ilerledim. Ama duyduğum gülüşme sesleri ile durdum.

Poyraz: Bak bu da ben. Şu da ablam. İlk defa denize Gidecektik. Çok iyi hatırlıyorum.

Bir kız kahkaha atarak konuştu.

Kız: Çok tatlısınız. Ablan ile tanışmak için sabırsızlanıyorum.

Poyraz in da kikirti sesi geldi. Yanlarına girdim. Poyraz beni görünce ayağa kalktı ve yanıma geldi. Sonunda gördü beni. Hayret!!

ABİLERحيث تعيش القصص. اكتشف الآن