BÖLÜM 14

6K 386 243
                                    

Kız abimi yanında götürünce bana bakıp gülümsedi. Abim ise bizi görmüyordu bile .

Poyraz: Hadi abla.

Dedi. Kafamı salladım ve Rüzgar abime bakmayı kestim. Önüme döndüm. Beraber salondan çıktık. Arabayı getiren görevliye abim teşekkür etti. Hepimiz iki arabaya da bindik.

Ben, Meriç abim bir arabadaydik. Poyraz ile Ayaz abim de diğer arabadaydı.

Yol boyunca ikimiz de konuşmadık. Yolda giderken Meriç abim birisini aradı.

Meriç abim: Poyraz i yolda indir.

Demişti. Hemen abime baktım.

Ben: Abi? Neden?

Meriç abim: Merak etme güzelim. Bizim arabaya gelsin. Sen Ayaz ile git. Benim küçük bir işim var şirkete uğrayacağım.

Kafamı salladım. Yolda değiş tokuş yaptık

Ayaz abim: Özür dilerim.

Ben: Ne için?

Ayaz abim: Bugün için.

Hiçbir şey söylemedim. Evin önünde durduk.  Hızlıca arabadan indim. Arabadan elbisemi aldım . Koşarak odama çıktım.

Üzerime pijamamı giydim. Elbisemi ve Rüzgar abimin aldığı yani zorla aldığı kıyafetlerime aldım ve bahçeye çıktım. Kıyafetleri bahçenin ortasına bıraktım. Herkes bana bakıyordu. Tüm çalışanlar ve korumalar.

Mutfağa gidip çakmak aldım. Sonra geri bahçeye çıktım.

Ayaz abim: Selin ne yapıyorsun?

Diye arkamdan gelen sorusunu cevapsız bıraktım. Hızlıca kıyafetlerin yanına gittim.

Çakmağı çaktım tulumun bir kısmını ateşe verdim. Sonra ateş harlanmaya başladı. Kıyafetlerin yanmasını izledim.

Bir araba birden anı fren ile durdu. Bakışlarımı gelen kişiye çevirdim.

Meriç abim ve Poyraz di. İkisi telaşla yanıma geldi.

Meriç abim: Selin?

Herkes susmuştu. Ben kıyafetleri kül olana kadar izlemeye devam ettim. Poyraz da yanıma oturmuştu. Benimle birlikte izliyordu.

Poyraz: Rahatladın mi?

Kafamı salladım. Meriç abim yanıma geldi. Benim gibi oturdu yere.

Meriç abim: Hadi Poyraz ile otele gidin. Biz de Rüzgar ile konuşalım.

Ben: Gitmek istemiyorum.

Abim ayağa kalktı. Çalışanlar şaşkınca bakıyordu. Kimse böyle birşey yapacağını düşünmemiş olsa gerek. Evi yakmadığıma dua etsinler

Poyraz: Hadi abla eve gidelim. Hava soğumaya başlıyor.

Ben: Sen git.

Poyraz: Abla! Hadi.

Bıkmış bir ifade ile Poyraz a baktım. Ve ayağa kalktim. Hizmetli ablaya baktım.

Ben: Abla bunlar kalsın. Sabah ben temizlerim. Herşey ile uğraşıyorsunuz. Bir de bununla uğraşmayın.

Hizmetli abla: Olur mu öyle şey kızım. Görevim benim. Ben sabah temizlerim.

Kafamı salladım.

ABİLERHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin