BÖLÜM 47

4K 329 241
                                    


Hoşgeldiniz 💐 🦋


Ali abim odadan çıktıktan sonra ben de etrafı incelemeye başladım. Tek kol ile yaşamak çok zormuş. Özellikle kullanamadığın kolun sağ kolun ise.

Derin bir nefes aldım. Neden kimse yanıma gelmiyor? Zaten canım sıkkın. Ege ye kırıldım. Siraç a zaten gıcığım. Poyraz da hemen gitti. Ayaz ve Rüzgar abim nerede onu bilmiyorum. Meriç abim hastanede olmalı. Ama neden yanımda değil? Şu an ellerinde çikolata ile yanımda olmaları gerekiyordu.

Kapım çaldı. Ben abilerimden birisi diye beklerken içeriye Caner girdi. Caner mi?

Kapıyı kapattı ve bana bakıp göz kırptı. Değişik bir şekilde sırıttı.

Caner: Geçmiş olsun güzellik.

Dedi ve ben izin vermeden içeri girip yanımdaki sandalyeye oturdu. Zorla gülümsedim.

Ben: Teşekkür ederim.

Beni dikkatlice inceliyordu ve bu durumdan çok rahatsız oluyordum. Neden rahatsız etmekten hoşnut olurlar ki?

Caner: Yine güzelliğinden ödün vermiyorsun.

Biraz Kısık sesle konuşmuştu.

Ben: Ee okul nasıl?

Dedim konuyu değiştirmek amaçlı. Yüzüme baktı ve gülümsedi.

Caner: Okul, sen olmadan tadı yok.

Okula yeni gelmiş olmam dışında hiçbir sorun yok. Keşke şu an yanımda bizimkiler olsaydı. Ege, Siraç, Kağan ,Kayra, Aytaç ne güzel olurdu 

Ben etrafa, o bana bakarken kapı açıldı ve içeriye Ali abim girdi. Caner ise Ali abimi görmesi ile biraz daha düzgün oturdu. Çünkü çok yayılarak oturmuştu.

Ali abim: Merhaba. Hastam ile yalnız konuşmam lazım.

Dedi ve nazikçe Caner i kovdu.

Caner hiçbir şey söylemedi. Bana baktı ve göz kırptı.

Caner: Görüşürüz.

Ben: Hoşçakal.

Sonunda odadan çıktı. Ben rahat bir nefes alırken Ali abi bana bakıyordu.

Ali abim: Küçüğüm. İkna ettim abimi. Onlar önden gitti. Benim biraz daha işim var. Sen o zamana kadar odadan çıkma, dinlen, tamam mı?

Bana yine küçüğüm dedi. Ama bana böyle seslenirse ben hayır diyemem ki.

Ben: Tamam abicim. Çıkmam. Söz veriyorum.

Dedim ve gülümsedim. Abim de gülümsedi ve yanıma geldi. İzin ister gibi bir hali vardı. Yatağın kenarına oturdu ve gözlerimin içine baktı.

Ali abim: Selin? Yanağımdan ölebilir miyim?

Sorduğu soruyu anladığımda kaşlarımı havaya kaldırdım. O kadar hevesle bakıyordu ki. Bu soruyu sormasına izin verdiğim için kendime kızdım.

Ben: Tabi öpebilirsin. Sormadın sayıyorum, bir dahakine kızarım abi.

Dedim. Ali abi yanağımı öptü. Çok tatlı bir çocuk ya. Yiyeceğim. Şunun tipine bak.

Ali abim: Ben çıkıyorum. Görüşürüz.

Dedi ve odadan çıktı. Ben de yataktan biraz daha yayıldım. Telefonum da yoktu ki yanımda. Gerçi telefon olsa ne yazar? Yine sıkılacak olan benim.

ABİLERWhere stories live. Discover now