❗️BÖLÜMLER DÜZENLENİYOR AMA OKUMAYA DEVAM EDEBİLİRSİNİZ❗️
'Tesadüf seni önüme çıkarmasaydı, gene aynı şekilde fakat her şeyden habersiz yaşayıp gidecektim. Sen bana dünyada başka bir hayatın da mevcut olduğunu, benim bir de ruhum bulunduğunu öğretti...
Telefon tek çalışta açılırken ''Eftelya...'' Dedi annem. ''İndin mi?''
''Evet anne şimdi indim.''
Oldukça sıkıntılı bir uçuş olmuştu ama sağ salim havaalanına varmıştık.
"Tamam annecim.'' Dedi annem oldukça heyecanlı bir sesle. ''Biz de babanla çıkıyoruz hemen."
''Hayır hayır..'' Sanki yanlarımdalarmış gibi kafamı iki yana salladım. ''Gelmenize gerek yok.''
Tabi bunu kabul etmeyen babam her zamanki gibi telefonun arkasından anneme bir şeyler söylüyordu.
''Baba...'' Dedim yapma dercesine. ''Artık yirmi üç yaşındayım.''
Kulağıma annemin oflama sesi geldi.Muhtemelen tam şu an babama delici bakışlar atıyordu. "Baban işte biliyorsun.Gelebilir mi kendisi diyor."
''Siz merak etmeyin bir saate yanınızdayım.''
"Dikkat et kızım öpüyorum."
''Ben de öptüm sizi.''
Telefonu kapatıp kot ceketimin cebine attıktan sonra tabelaları takip edip bagajların olduğu yere doğru ilerledim.
Havaalanlarını genel olarak çok severdim.Özellikle bir yere giderken havaalanları çok eğlenceli gelirdi.Ancak dönüş için aynı şeyi söyleyemeyecektim.Sadece bir yerlere gitmek eğlenceliydi.Bir yerlerden dönmek değil...
Maalesef havaalanlarındaki bir diğer eğlenceli bulmadığım aktivite, dakikalarca dönen valizleri izlemek ve kendi valizine bir türlü ulaşamamaktı.
