❗️BÖLÜMLER DÜZENLENİYOR AMA OKUMAYA DEVAM EDEBİLİRSİNİZ❗️
'Tesadüf seni önüme çıkarmasaydı, gene aynı şekilde fakat her şeyden habersiz yaşayıp gidecektim. Sen bana dünyada başka bir hayatın da mevcut olduğunu, benim bir de ruhum bulunduğunu öğretti...
Aslında bölümü üç dört gün önce yayınlayacaktım ama içime sinmeyen yerler vardı.Telafi etmek için biraz daha uzun yazdım.
Umarım keyif alırsınız.
Bundan sonra bölümler daha erken gelecek <3
Bölüm Şarkısı: Ruelle - War Of Hearts
Multimedia: Ayaz ve Eftelya
Oylayıp yorum atarsanız çok mutlu olurum...
İyi okumalar...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
🖤🤍
Kendime gelmeye çalıştıktan sonra titreyen vücudumu görmezden gelip Ayaz'ın nerde olduğunu bulmaya çalıştım.
Salonda ve bahçede yoktu.
Sanırım odasına çıkmıştı.
Derin bir nefes alıp adımlarımı odasına yönlendirdim.Kapının önünde biraz durup nefesimi kontrol etmeye çalıştıktan sonra kapıya vurdum.
Ayaz'dan hiçbir ses gelmemişti ama odada olduğuna emindim.
Kapıyı açıp odaya girerken kalbimin atışı bir türlü yavaşlamamış, aksine gittikçe hızlanıyordu.
Ayaz üstündeki beyaz tişörtü sertçe yatağa fırlatmış, üstüne siyah bir tişört giyiyordu.Anladığım kadarıyla bir yere gidiyordu ama benim gideceğinden haberim yoktu.
''Ayaz.''
Yüzünü bana çevirmeden konuştu. ''Dışarı çık Eftelya! '' Sert sesiyle bir an duraksamıştım.Biraz bekledikten sonra biraz yanına yaklaşıp cesaretimi topladım ve konuştum.
''Lütfen konuşabilir miyiz?'' Bana cevap vermeyerek şifonyerin üstünde duran cüzdanını arka cebine koymuş, telefonunu da eline almıştı.
Önünde durup ilerlemesine izin vermememle beni görmezden gelmeye ara verip tısladı. ''Çık ne demek?!''
''Konuşacağız.''
''Hayır, konuşmayacağız.Sen istediğini söyleyip istemediğini söylemiyorsun.Konuşmayacağız o yüzden Eftelya.'' Kafamı iki yana salladım.
''Gidemezsin.'' Gidemezdi.Beni dinlemeden gidemezdi, gitmemesi gerekiyordu.Beni burda tek başıma bırakıp başka bir yere gitmemeliydi.
Ayaz'ın bakışları iyice sertleşmişti. ''Kalbini kırmak istemiyorum akşam akşam.'' Kolundan tutup yatağa oturtmaya çalıştım ama Ayaz asla kıpırdamıyor, sinirden kasılmış bir halde hareketsiz duruyordu.
''Nereye gideceksin?''
''Dışarı çıkacağım.''
''Ben?''
Omuz silkti. ''Ne istiyorsan onu yap.'' Ne yapacağım gerçekten hiç umrunda değilmiş gibi konuşması içimi acıtmıştı.Evet hatalıydım ama Ayaz böyle davrandıkça kendimi çok daha kötü hissediyordum.
