❗️BÖLÜMLER DÜZENLENİYOR AMA OKUMAYA DEVAM EDEBİLİRSİNİZ❗️
'Tesadüf seni önüme çıkarmasaydı, gene aynı şekilde fakat her şeyden habersiz yaşayıp gidecektim. Sen bana dünyada başka bir hayatın da mevcut olduğunu, benim bir de ruhum bulunduğunu öğretti...
Güzel yorumlarınız desteğiniz için çok teşekkür ederim! İyi ki varsınız 🤍✨
Biraz geç yayınladığım için kusura bakmayın.Ama uzun ve güzel bir bölümle geldim.
Oylayıp bol bol yorum yapmayı unutmayın.Yorumlarınızı okumayı çok seviyorum 🤍
İyi okumalar!
Zayn - Dusk Till Dawn Güneş - Suçlarımdan Biri Seksendört - Anlayamazsın Kıraç - Endamın Yeter
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"hakkında senin bile unuttuğun şeyleri hatırladığıma eminim." • dünyanın en kötü insanı | joachim trier
🦅
Hayatta hiç beklemediğimiz anlarla karşılaştığımızda ne yapacağımızı bilemeyiz.Elimiz kolumuz bağlanır, sanki dilimiz tutulur.İşte dün Ayaz bana sarıldığında yaşadığım şey tam olarak buydu.
Ona karşı içimde biriktirdiğim, yaşadığım duygular o kadar yoğundu ki her tepkiyi fazlasıyla uçlarda yaşıyordum.Biraz öyle durduktan sonra Ayaz bundan rahatsız olacağımı düşünmüş olacak ki aceleyle evden çıkmıştı.Nereye gittiğini bilmiyordum.
Birbirimize hem yabancı hem de bir o kadar tanıdıktık.
Şimdi ise yaşadığım şaşkınlığı bir kenara bırakmaya çalışıp araba kullanıyordum.Ama ne yazık ki kafam düşüncelerle doluydu.
Birceler'in evine gidiyordum.Necip Abi, havanın sıcak olmamasına rağmen mangal partisi düzenliyordu.Sabahtan beri herkes, gelip gelmeyeceğim konusunda emin olmak için aramışlardı.
Arabamı park edip çantamı ve Birce'ye getirdiğim poşeti aldıktan sonra kapıyı kapattım.
Hava diğer günlerin aksine çok soğuk sayılmazdı.Kızlar kış bahçesinde oturuyorlardı.Beni görünce ayaklandılar.Gülümseyerek hepsine sarıldım.Beyler ise klasik, her zamanki gibi mangalın önünde sohbet ediyorlardı.
Ama benim bu kadar kalabalık ortamda gözüm tabi ki tek bir kişiyi arıyordu...
Kafamı arkaya çevirirken onu gördüm.Ayaz hepsinden ayrı bir köşede Beliz'e yemek yediriyordu.
Beliz bahçe masasının üstünde elinde Ayaz'ın telefonunu tutuyor, bir yandan da Ayaz'ın sakallarına dokunup gülmeye başlıyordu.Onları izlerken bu manzara karşısında hafif bir iç çekme ihtiyacı hissettim.
Beni her seferinde biraz daha şaşırtmaya yemin etmiş gibi bir hali vardı.Bazen sanki tanıdığım Ayaz değil gibi hissediyordum.Tamamen değişme değildi bahsettiğim.Kimse tamamen değişmezdi.Açıkçası Ayaz'ın tamamen değişmesini de istemezdim.Bu dediğim, sanki bazı özellikleri daha törpülenmiş gibi hissediyordum.Ama bazense korkularım gün yüzüne çıkıyordu.
