Marriage | Drarry ✔️

14. Jagodowe naleśniki

Obudziły go znajome kroki. Otworzył oczy, kiedy kotara jego łóżka została delikatnie rozsunięta.

Przed jego oczami pokazała się zarumieniona twarz Draco. Chłopak zdjął jego pelerynę niewidkę i wcisnął się pod kołdrę obok niego.

— Co ty tu robisz? — szepnął Harry, delikatnie go obejmując.

— Było mi zimno — mruknął, uciekając wzrokiem.

— Było ci zimno, więc zamiast przykryć się kocem, przyszedłeś tutaj? — zapytał Harry z uśmiechem.

— Czy to mój sweter?

Harry zarumienił się.

— Możliwe. Nie zmieniaj tematu!

Draco rzucił mu rozdrażnione spojrzenie i westchnął.

— Nie lubię spać bez ciebie. Tak mnie przyzwyczaiłeś do swojego chrapania, że bez niego nie umiem zasnąć.

— Nie chrapię!

Draco uniósł brew, uśmiechając się czule.

— Chrapiesz.

— Nie powinieneś wychodzić z łóżka.

— Było wrócić na noc i mnie do tego nie zmuszać.

Harry zaśmiał się cicho.

— Kocham cię — szepnął, całując go w czoło i delikatnie wtulając w niego.

Draco uśmiechnął się pod nosem, całując obejmujące go ramię i zamykając oczy.

— Ja ciebie też kocham, Gryfiaku.

***

— Cholera, Neville chodź zobaczyć! — szepnął głośno Ron, wykonując gwałtowne gesty. — Zawołaj chłopaków.

Neville przewrócił oczami i podszedł do niego.

— Ciszej, na Merlina! — skarcił go Ron, samemu robiąc najwięcej hałasu.

Gryfoni zebrali się wokół łóżka Harry'ego. Ron zachichotał cicho, delikatnie odsłaniając kotary. Reszta wytrzeszczyła oczy, widząc wtulonego w Harry'ego Ślizgona. Potter obejmował chłopaka z nosem w jego włosach. Zabójczy Ślizgon wtulał się w niego z twarzą w zagłębieniu jego szyi.

— Wyglądają razem uroczo — wygruchał Ron.

— Weasley jeśli nadal chcesz mieć palce, radzę byś spierdalał — mruknął Draco, nie zmieniając swojej pozycji.

Kotara została szybko zasunięta, kiedy Ron niemal zszedł na zawał, słysząc jego głos. Reszta Gryfonów zaśmiała się z jego reakcji, jednak natychmiast ucichła, przypominając sobie o obecności Ślizgona.

Fred uśmiechnął się, wyciągając aparat i pokazując wszystkim świeżo zrobione fotki.

***

Harry obudził się, słysząc warknięcie Draco. Otworzył oczy w momencie, kiedy kurtyna została zasunięta. Spojrzał na chłopaka w swoich ramionach i uśmiechnął się. Delikatnie sięgnął po różdżkę i rzucił zaklęcie wyciszające.

— Dzień dobry — wyszeptał w jego włosy, składając na nich drobny pocałunek — Jak się czujesz?

— Harry, wszystko jest okej. Moje żebro dawno się zagoiło. Nie jestem z porcelany.

— Coś o tym wiem — mruknął, uśmiechając się leniwie i rozciągając.

Draco uśmiechnął się do niego, kiedy z powrotem go objął.