Serseri

30.BÖLÜM

'O an anladım ki onun dünyası ayrı,
Benim dünyam apayrıydı...'

🌪
SEMİH'TEN

1 yıl...1 yıl 5 hafta boyunca sakladığım gerçeği öğrenmişti en sonunda. Yerde yatan bedeninden gözlerimi çekerek Çetine bakıp silahımı bitkinlikle yere düşürdüm

"Bitti artık...saklamak için herşeyi yapmama rağmen öğrendi memnun kalabildin mi!" Kahkaha atarak başını salladı

"Hemde çok... şu yüzünün halini görebilmek, mahvolmuş halini izlemek için o kadar uzun zamandır bekliyordum ki...bana yaptıklarının bedelini en ağır şekilde ödiceğini sana söylemiştim"

"Benim yaptığım şeyleri nereden öğrendin" Boranın sorusuyla omzunu silkti

"Çok basit...Amcanın bana çalışması herşeyi öğrenmeme yardımcı oldu. Çok safsınız"

"Yada sen çok salaksın" Adanın alaylı sesiyle ona döndü

"Gerçekten elini kolunu sallayarak gideceğini mi düşünüyorsun?" Ceyda da aynı şekilde Adanın sözlerini devam ettirdiğinde Çetin kaşlarını çattı

"Ne?" Birden arkadan gelen polislerle beraber silahını bize doğrultmasıyla hemen eğildim. Omzumda hissettiğim sızıyla yüzümü buruşturup Çetine baktım. Hızla gözden kaybolurken omzumdaki acıyı umursamadan Eceme ilerledim. Polislerden bir kaçı korumaları kelepçelerken birkaç tanesi ise Çetinin peşinden gitmişti.

Ecemin yüzündeki saçları çekerken teninin bembeyaz oluşu canımı yakmıştı. Kim bilir ne kadar canı yandı...

Ellerimi bacaklarına ve boynuna sararak kaldırmaya çalışmıştım ki omzumdaki acıyla inleyerek yere bıraktım

"Arabaya bin Ecemi ben alırım" Boranın elini tutarak başımı iki yana salladım

"Hayır...ben alıcam" omzumdaki acıyı umursamadan kucağıma alarak hızla arabaya bindim. Ecemin başını omzuma yaslayıp saçlarını okşarken Ceyda bana bakmadan konuşmaya başladı

"Her ne kadar Ecemi kurtarmış olsak da kaçırılmasının nedeni sensin. Emin ol Ecem bu gerçeklerden sonra senin yüzüne bile bakmaz. En doğrusu o olur zaten"

"Ceyda" Adanın Ceydayı uyarmasıyla iç çektim

"Haklı... Ecemin yaşadıklarının suçlusu benim. An... o felç kaldığında eğer ölseydim belki şu an çok güzel bir hayat sürüyor olurdu. Ama kendimi affettiricem. O benim kardeşim" gözlerim dolarken birkaç kez kırparak Ecemin saçlarına öpücük kondurdum. Sımsıkı sarılarak gözlerimi yumduktan sonra sessiz bir şekilde tekrar ettim

"Kardeşim..."

ECEM'DEN

Gözlerimi açtığımda vücudumda hissettiğim sızılardan dolayı yüzümü buruşturdum. Olanlar bir bir beynime akın ederken gözlerimi sımsıkı yumdum.

Bu yaşananların gerçek olmamasını dilerdim.

Semih, Bora...

İkisine de öfkeliydim. Hem Boranın iyi bir oyuncu olduğunu, hem de Semihin nasıl bir yalancı olduğunu görebilmiştim.

Yataktan kalkmak için yorganı ayaklarımla ittim. Odanın kapısının açılmasıyla başını çevirdim. Caner beni gördükten sonra hızla yanıma gelerek sımsıkı sarıldı. Hissettiğim sızılarla izlemekten dolayı anında geri çekildi

"Özür dilerim, özür dilerim... nasıl hissediyorsun? Çok ağrın var mı?"

"Yani...kemiklerime kadar canım acıyor" Caner derin bir nefes alarak yanağımdan öptü