Serseri

22.BÖLÜM

'Eğer bu ölümse, ölümden korkmamalı.
Onun güzel yüzünde, ölüm bile güzeldi...'

🌪
Hira Boysan...

Bilmem kaçındı defa elimdeki kimliğe bakarken dolan gözlerimi kırpıştırarak bu seferde yabancısı olduğum ülkeye baktım. Kilometrelerce uzaktaydım sevdiklerimden. Bilmediğim bir şehirde, sevdiklerinden uzakta yaşıyordum. Onlardan düzenli bir şekilde haberlerini alıyor, iyi olduklarını biliyordum. İyi kelimesi ise sadece sağlıklı olmalarından ibaretti...

Caner... ailemden geriye tek kalan kişiyi de yapayalnız,kimsesiz bıraktığım için hergün vicdan azabından canım yanıyordu. İçimden bir ses diyordu bana...

Siktir et...

Hiçbirşeyi umursamadan,kaçmayı bırakıp sevdiklerinin yanına dön diyordu ancak... onlara bile bile zarar vermekten başka birşey yapamazdım eğer gidersem. Amerikaya geldiğimizden beri adeta bir ölüden farkım yoktu. Keşke o tetiği çektikten sonra işini bitirmek için tekrar gitmeseydim...

Bora haklıydı. Bende en az onlar kadar kötüydüm...

ADA'DAN (2 GÜN ÖNCE)
"Bir daha arasana" Ceyda sıkıntıyla tekrar Ecemi aradığında oflayarak telefonu kapadı

"Yok ulaşılmıyor başına birşey mi geldi acaba?"

"Kızlar bu kadar abartmayın kız iş görüşmesinde telefonu kapamıştır Ecemi bilmiyorsunuz sanki..."

"İyide-" kapının deli gibi yumruklanmasıyla yerimde sıçrarken Ceyda kaşlarını çatarak kapıyı açtı hemen

"Nerede lan o!" Bora öfkeyle içeri girdiğinde kaşından akan kanı görmemle hızla ayağa kalkarak yanına gittim

"Bora iyi-"

"Nerede o Ecem!"

"İş görüşmesi varmış" sinirle gülerek Canerin yanına ilerleyip suratına yumruk attı. Öfkeden deliye dönmüş gibi haraket ederken kolunu tuttum

"Ne iş görüşmesiymiş anasını satayım. O sürtüğün yerini biliyorsun. Kesin söyledi sana" Caner Boraya doğru atak yapmıştı ki Bora boğazına yapışarak kafa attı. Belinden silahı çıkararak Canere doğrultmasıyla korkuyla çığlık atıp gerilerken Bora öfkeyle konuşmaya başladı. NE OLUYORDU BURDA TAM OLARAK!?

"Bana.hemen.Ecemin.yerini.söylüyorsun!"

"Ne yaptığını sanıyorsun sen Bora! Kendine gel!" Ceyda Boraya doğru atak yaptığında Bora kendine gelmiş gibi silahı beline koyarak sakinleşmek için burun kemerini sıktı.

"Adam akıllı anlat şuraya oturda" öfkeyle konuşmamla derin bir nefes alıp sırtını duvara yaklaştırarak bana baktı

"Amcamızı öldüren Ecem'miş" gözlerim kocaman açılırken kendimi boşlukta gibi hissedip koltuğun kenarına tutundum

"Ne...?"

"Ecem mi?"

"Ne o? Çok mu şaşırdınız. Ecemin birisini öldürdüğü fikrine fazla tepki vermediniz de öldürdüğü kişinin amcam olması mı şaşırttı sizi?"

"N-nasıl...ne zaman?" Ceyda inanamıyormuş gibi tekrarlarken Caner ise yüzünü sıvazlayarak arkasını dönmüştü

"Düşmanımız burnumuzun dibindeymiş ama fark edemedim... Ne kadar aptalım"

"Birşey yaptın mı kıza?" Boranın bakışları beni korkuturken tekrar sordum

"Bora birşey yaptın mı?"