Serseri

18.BÖLÜM

Buraya bir söz bırak...

'Bazen peki dersin,inandığın için değil
Yorulduğun için...'

🌪🌪
BORA'DAN DEVAM...

Sessizlik...
Huzur veren ancak içten içe rahatsız edici birşey.Adanın dudağından çıkan kelime kulağımda çınlıyordu uğultu şeklinde.Öylece hiçbirşey demeden dümdüz ona bakıyordum. Canım yanıyordu. İhanetten mi? Yoksa tek bir göz yaşı için herşeyi yapmaya hazır olan ben Ada'yı bu şekilde, paramparça gördüğüm için mi?
Bilemiyordum...
Bildiğim birşey varsa o da sevdiğiydi. Sevgi uyuşturucu gibidir bir kere tattın mi bırakamazsın. Bırakmayı denediğin an canım yanar,canından can gider. Sonuçlarını düşünemeyeceğin bir hale getirir seni.

Çıkmaz sokağa girmiş gibi...

Ada göz yaşları içinde kolumu tuttuğunda transtan çıkmış gibi titreyerek kendimi geri çektim. Ağzımı dahi açamıyordum.Nutkum tutulmuştu adeta ve Ada'nın gözlerinde gördüğüm korku canımı daha fazla yakıyordu. Titrek bir nefes alarak dudaklarımı araladığımda zar zor tek bir cümle söyleyebildim

"Ne zaman?"

"Regl'im gecikince doktora gitmek istedim.Zaten biraz halsizlik de vardı. Dün doktora gidince öğrendim...İçim içimi kemirdi bunu sana nasıl söyleyeceğim konusunda.Benden... nefret edeceğini düşündüm.Bana iğrenç birşeymişim gibi bakıcağından korktum" gözümden bir damla yaş akarken hızla Adayı kollarım arasına aldım.Hıçkırarak ağlamaya başladığında onunla beraber bende ağlıyordum

"Ada...sen benim kardeşimsin. Canımın diğer yarısısın senden...nasıl nefret edebilirim.Senin bir suçun yok sadece... sevmişsin. Her ne kadar kalbin Soner piçini seçse de olan olmuş.Peki sen bu bebeği istiyor musun?" Göz yaşlarım arasında zar zor konuştuğumda bir süre sussa da doğrularak burnunu çekti

"İstiyorum...ama ne yapıcağıma dair en ufak bir fikrim bile yok Bora! Sonere nasıl söylicem" Soner ismini onun ağzından duyduğum zaman üzüntümün yerini sinir aldı. Sevgisi umrumda değildi kardeşimi bu hale getirdiği için ondan hesap soracaktım.

"Orasını sonra hallederiz.Sen eve git bende gelicem birkaç saate" ayağa kalktığımda kolumdan tutarak durdurdu beni

"Sonere mi gidiceksin?"

"Evet.Bana bir açıklama borçlu.Bu zamana kadar dostum diyordum ona. Anlaşılan kardeşimde gözü varmış şerefsizin" Ada kaşlarını çatarak başını salladı

"Hayır Bora.Seninde az önce söylediğin gibi sadece yanlış kişiye kaptırdık kalbimizi. Ancak yinede mutluyuz" bu hâli bana hiç mutlu gelmiyor nedense!

"Mutlusunuz öyle mi? Soner nerde o zaman? Neden yanında değil? Neden ondan önce bana söyledin ve neden bu hale geldin mutluysan?" Sanki tokat yemiş gibi birkaç saniye suratıma baktıktan sonra ellerimi yanağına koyarak göz yaşlarını sildim

"Çünkü tepkisinden korktun.Bebeği istemiceğini düşündün....Şimdi eve git bende gelicem" başını salladığında hüzünle gülümseyip yanımdan geçip gitti. Hızlı ancak sakin adımlarla ilerlerken cebimden telefonumu çıkarıp Soneri aradım

"Efendim abi?" Abin siksin seni...

"Nerdesin?"

"Evdeyim"

"Geliyorum"

"Niye ne-" telefonu suratına kapatarak hızımı daha da arttırdım.Cebimdeki telefon tekrar titrediğinde Sonerin aradığını düşünüp kaşlarımı çatarak telefona baktığımda Ecem'in aradığını görmemle kapatıp cebime geri attım ve merdivenlerden inip kapıya vurdum. Kısa sürede açıldığında tuttuğum sinirim suratını görmemle tekrar ortaya çıkarken yüzüne sağlam bir yumruk atıp içeri girdim.