Serseri

23.BÖLÜM

'Yaşamak istemiyorum ama ölmekten korkuyorum...'

Bu bölüm poncikkkk için gelsin 😏

🌪
1 YIL SONRA...

Sandalyemde oturmuş penceremden karanlık sokağı izlerken sigaramdan bir duman daha alarak başımı yukarı kaldırıp içimdeki zehiri dışarı çıkarmak istercesine sertçe dudaklarım arasından üfledim.
1 yıl...
O günden bu yana 1 yıl geçmişti ve bu bir yıl içinde çok şey değişmişti. Değişmiştim, tükenmiştim, vazgeçmiştim...

Bir daha ne olursa olsun yaşama dair olan umudumu asla kaybetmicem dedikçe yaşadıklarım daha da bir yokuşa çıkıyordu. Artık dayanamıyordum ve vazgeçmiştim. En son ne zaman gerçek anlamda güldüğümü bile hatırlamıyorum. Gülmeyi unutmuştum adeta.

Caner...

Caner ise benden vazgeçmişti. Artık beni aramaya çalışmıyordu. Ceyda da o da bana kırgın,kızgındı. Hiçbirşey demeden ayrılmam yanlıştı biliyorum ancak olaylar o kadar hızlı gelişti ki ben bile yaşadığım şeyin etkisinden kolayca çıkamadım.

Ama bir karar vermiştim. Uzun bir süre  düşündüm bunu. Uyumadım düşündüm ve...geri dönüyorum.
Kaçmaktan sıkıldım artık. Nerede olursam olayım olduğum yer sevdiklerimin yanı olmayınca hiçbir anlamı kalmıyor. Mutlu değilim. Ne olacaksa olsun ama, tek başıma olmak istemiyorum ben artık. Semih ne derse desin umrumda değildi geri dönecektim. Göz ucuyla hazırladığım valize bakarak derin bir nefes aldım. Herşey hazırdı ve uçak biletini de almıştım birkaç gün önce.  Artık sevdiklerimin yanına dönmemin zamanı geldi de geçiyordu...

🌪
"Kes artık şu saçmalığı!" Öfkeyle üzerime yürürken korkmadan, geri adım dahi atmadan inatla karşısında dikilmeye devam ettim

"Emin ol sana söylemeden de bu bok çukurundan giderdim. Ama söyledim ve bana engel olamazsın. Ben senin gibi bir korkak değilim. 1 sene boyunca dayandım,sabretmeye çalıştım sevdiklerim için. Ama ne fark ettim biliyor musun Semih? İşler daha da kötüleşti, sırf ailemi korumak için uzaklaştım ancak birbirimizden uzaklaşınca herşey iyice sarpasardı. Birbirimizden uzak durmak bize zarar veriyor. Sonucu umrumda değil. Ya ölürüm yada daha farklı birşey olur. Ama daha fazla dayanamicam. Geri dönüyorum ve ister kabul et ister etme... düşüncelerin umrumda değil" arkamı dönmüş eşyalarımı almak için odama gidecekken söyledikleriyle olduğum yerde durdum

"Eğer bu evden dışarıya adımını atarsan ölüm fermanını imzalamış olursun" omzumun arkasından yüzüne baktım

"Ben ölüm fermanımı senin arabana binerek imzaladım zaten. Sıra icraata geçirmekte işte fena mı?"

Alayla konuşarak önüme döndüm ve odama giderek valizimi aldım. Hızlı bir şekilde siyah şortumla siyah bel üstü sweat'imi giydim. Saçlarımı at kuyruğu yaparak göz ucuyla aynaya baktığımda derin bir nefes aldım ve son olarak ayağıma siyah converslerimi giyerek odadan çıktım. Semih yanıma gelerek gözlerini kısıp kollarını göğüsünde birleştirdi

"Ceyhun seni havaalanına götürücek ordan da birisi seni almaya gelir"

"Sen burda saklanmaya devam et... taksiyle giderim ben almalarına gerek yok." kapıdan çıkacakken kolumdan tutarak durdurdu

"Yanlış yapıyorsun...biraz düşün"

"Yeterince düşündüm ben" kolumu hızla çekerek hemen evden çıktım. Temiz havayı içime çekerek seri bir şekilde arabaya doğru ilerledim. Ceyhun valizi arabanın bagajına koyarken bende vakit kaybetmeden arabaya binerek beklemeye başladım. 13 saat sonra ailemin yanına dönecektim. İstem dışı gerilirken nasıl bir tepki vereceklerini deli gibi merak ediyordum. Anında boynuma atlamalarını beklemiyordum tabiki. Özellikle Caner... beni bir güzel pataklayacağına emindim. Ne zaman ondan habersiz birşey yapsam,kafa dinlemeye gitsem çok kızardı. Sanırım bu seferki tepkisi hepsinin bin katı olacaktı...