CHAPTER 23

892 33 4
                                    

CHAPTER 23

I pouted and looked at him for a second. I saw him smiling. He was carrying my things. He insisted on it. Tanging shoulder bag ko lang ang dala ko. We headed to his car and put my bag in the backseat.

"Why are you looking at me like that?" he asked, arching his eyebrows upward.

"Nothing."

Ngayon kami pupunta sa outing na sinasabi niya. Hindi naman talaga sana ako pupunta kasi nga nandoon ang family niya at hindi ko naman sila kilala. Ayaw pa naman sa akin ng mommy niya kaya baka mapahiya lang ako.

Pero pinuntahan niya ako sa bahay at pinag-paalam pa kay daddy na pumayag naman kaya wala na akong nagawa.

"May ginawa ba ako?" He asked.

"May ginawa ka ba?"

"Hmm, wala naman. But you're looking at me dangerously."

"Grabe naman to," bulong ko.

I heard him chuckled and wiggle his eyebrows. Mas lalo akong ngumuso at nag-iwas ng tingin. Pinanatili ko ang tingin ko sa gilid ng kalsada.

"What are you thinking?" He felt his hand on my hand.

I averted my gaze. "I'm just thinking kung anong magiging reaksyon ng mommy mo kung makita niya ako."

"Why are you thinking such a thing. That's horrible. Mommy wouldn't throw a fuss on you."

"Hindi nga kasi ipapakita niya."

"Why are you thinking that kind of thing about my mom? You don't like her that much, huh?"

"Sorry. Eh kasi naman ang sungit niya," I scratched the back of my head.

"Ganoon lang talaga siya sa mga hindi niya gaanong kilala. Kaya dapat you have to bond with her more often para makuha mo ang loob niya," he glanced at me.

"Whatever! Baka kainin pa ako nun."

He laughed and shook his head, and couldn't believe what I said.

"Sa paraan palang ng titig niya parang anytime lalapain niya ako,"I said that made him laugh more.

I looked at him sharply. Nagsasabi lang naman ako nang totoo.

"Buti hindi ka nagmana sa mommy mo, no?"

"What do you mean?"

"Ang amo-amo ng mukha mo tapos sa mommy mo..." I stopped talking when he laugh hastily.

"Sorry."

I rolled my eyes. Tatawa lang siya kapag may sinasabi ako tungkol sa mama niya. Buti nalang talaga at hindi niya nakuha sa mother niya ang ganoong traits dahil kung sakali, wala ako ngayon sa kotse niya.

"Malayo pa ba?" Humihikab na tanong ko.

"Hmm, matulog ka muna. I'll wake you up nalang."

I nodded and leaned my back and closed my eyes. Naramdaman ko na may yumugyog sa balikat ko. I slowly opened my eyes.

"Where here," he whispered sweetly.

I nodded and fixed myself. He went to the backseat and got our things. I shifted glances all over the place. I haven't been in this kind of place before. The fresh air is touching my skin.

"Let's go in," anyaya ni Zach kaya sumunod ako.

"Saan tayo?"

"In our home town."

I nodded and looked around again. When we got inside the big red and classy gate, a man in a blue polo approached us. Based on his clothes and body build, I can say he's a bodyguard. Binigay ni Zach ang keyfob dito.

Piece of the Past (Delfino Series #1)Where stories live. Discover now