Reincarnated as a Shameful Noble

Chapter 5: Missing

Efimia Silveria
   
    Walang nagawa itong maid kaya sinamahan na niya ako sa kitchen. Namumutla nga siya, e. Hindi siya makatingin sa akin at nanatiling nakayuko habang buhat-buhat 'yung dala niya kanina. Buti hindi siya nauuntog sa ginagawa niya.
   
    Hah! Dapat lang 'yan kasi kung hindi talagang parurusahan ko siya. Hindi ako nagbibiro pagsinabi ko gagawin ko.
   
    They shall not disobey this modern girl diba? I get what I want at walang sinuman ang makapipigil sa'kin. Although, hindi ko sure kung kakayanin ko bang magpaka maldita sa harap ng duke at ng first son na si Lorenz. Duh? Those bastards are way more crazy than me... I mean kay Efimia pala.
   
    Tahimik lang kami habang tinatahak ang daan papunta roon. Rinig na rinig sa pasilyo ang mga yapak ng mga sapatos namin... Uhh, nakatsinelas pala ako. Nasa unahan siya habang ako naman ay abalang nagmamasid sa mga dinadaanan namin. Alam mo 'yun? Para akong bata na taga bundok at biglang napasyal sa city.
   
    Magaganda kasi ang mga painting na nakasabit sa light brown wall kaya 'di ko maalis ang mga mata ko. It has a black diamond pattern and curvy lines around it. The paintings here must be expensive because of their gold antique frames. May mga porcelain vase with indoor plants ding nakakalat sa lahat ng pasilyong dinaanan namin.
   
    Through their wealth, the Silveria Family is a noble blood indeed. Dinaig pa kami, tsk. Hello? Ginto ang pinag-uusapan dito. Alam naman nating lahat na mahal ang ginto then may mga diamonds din silang ginagawang alahas.
   
    "We're here, Y-Young Lady." tumigil kami sa tapat ng brown na doubled door. Unlike sa iba ay plain ang design nito.
   
    Pinihit niya ang siradura at bumungad sa amin ang mga maid na abalang nagluluto. Some are cutting vegetables and meat kaya maingay dito sa loob. May kumukulong tubig, nagpiprito, at naghuhugas ng plato. Hindi nila kami napansin kaya tumikhim muna itong kasama ko.
   
    "The Young Lady is here." napalingon sila at napatigil sa ginagawa. Mabilis silang luminya at sabay sabay na nagcourtesy
   
    "Good morning, Young Lady." May pag-iingat at paggalang na bati nila. Hmm, they're acting strange today. Noong nakaraang araw kasi halos 'di nila ako pinapansin.
   
    Naroon lang ako habang pinagmamasdan sila isa-isa then, I saw this fat woman with a round eyes and face. She's maybe 60+ years old kasi puti na ang lahat ng buhok niya. Siguro siya ang head cook dito since siya ang pinakamatanda.
   
    "You," I pointed at her. "Are you the head cook here?"
   
    "Yes, Young Lady." Sabay tingin sa akin.
   
    I sighed. Tiningnan ko ang kuko ko sa kamay. Oh, they're pretty.
   
    "Gusto ko lang ipaalam sa'yo na parang walang respeto sa akin ang mga underlings mo," tinitigan ko siya mula ulo hanggang paa. "Napansin ko kasi na they are looking down on me. How dare they do that to me diba? You're the head cook, I want you to discipline the maids here. If you fail, I will pull their eyes out and cut their filthy tongue including you, got it?"
   
    She nodded in response. "Yes, Young Lady."
   
    I smirked when I saw them flinched while their sweats were gliding down from their forehead and neck. Gulat kayo noh? Matakot kayo sa akin. They should know their place. They are noble but I'm a different story. Anak kasi ako ng isang duke na shit bastard.
   
    "You all can back to your work."
   
    "Ah..." Mukha siyang nag-aalinlangan kaya tinaasan ko siya ng kilay at nagcross arms.
   
    "What? May problema ba? Am I an eyesore here? I came here to cook my food. Kahapon pa ako hindi kumakain."
   
    Totoo naman, ah? Kung makaasta sila parang 'di ako welcome sa SARILING mansyon ko na totoo naman actually. Walang galang ang mga maids dito. Kung hindi man ako mahalaga sa pamilya ko sa mundong ito at least ang mga tauhan nila ay mayroon.
   
    Mas mataas kaya ang posisyon ko sa kanila. I know, I'm not Efimia para magyabang dito at umastang parang noble na pasaway pero ako si Kathlin from the 21st Century. Ako na ang nagmamay-ari ng katawang ito kaya mayroon akong karapatan. 'Di naman nila malalaman na ibang kaluluwa ang nasa katawan ni Efimia diba?
   
    Napailing si taba at napatingin sa akin. "I'm sorry, Young Lady. Please forgive us. Hindi po iyon ang dahilan kaya ganito ang pakitungo namin sa inyo," Kiss my ass. You're lying. "Hindi po kasi kayo pwede rito sa kusina, Young Lady. Ipagluluto na lang po namin ka—"
   
    "No need," itinaas ko ang kamay ko to cut her off. "I'm the only one who is allowed to cook my own food as for now."
   
    "But—"
   
    "No more buts! Go back to your work kung ayaw ninyong masisante!" I shouted kaya wala silang nagawa at hinayaan ako sa nais ko.
   
    "T-Then, I shall take my leave, Young Lady."
   
    Napalingon ako sa likuran. Hindi pa pala nakakaalis itong maid na matatakutin. I nodded at her. Kawawa naman baka maparusahan siya kapag hindi ko siya pinaalis. I owe her because she helped me to find the comfort room.
   
    Now we're even.
   
    Kaharap ko ngayon ang malaking kawali na nakapatong sa stone stove. Napapakamot na lang ako sa ulo, biting my lips in frustration. Bakit hindi sila naka-gasul dito? Fantasy ang genre ng manhwa na ito bakit hindi advance ang technology nila? Bobo ba mga tao rito? How am I supposed to cook an omelet with this? I don't know how to cook using a wood and fire.
   
    I can't just swallow my pride and ask their help. Like hey... I can't cook can you do it for me? I'm so sorry PO sa inasta ko kanina. Gah! No way ini-imagine ko pa lang kinakilabutan na ako. I should've listened and let them cook while I'm watching.
   
    "You're so fucking dumb. You didn't even check first! Damned self."
   
    In the end they finished cooking at handa na silang ilabas ang mga pagkain papuntang dining hall. Mamamia! Amoy na amoy ko ang masarap na aroma na nanggagaling sa mga pagkain.
   
    They looked delicious. The sauce, garnishes, and that tender and juicy meat! Ah, I'm just restraining myself from snatching them. God knows how eager I am to just taste those foods. And as for me... I made my excuse to prevent losing my face. My pride kaya akong pinoprotektahan. I told them that I will take a walk outside the mansion and after that I'll cook my own food.
   
    I sighed. I'm really hungry. Nagwawala na ang mga bulate ko sa tiyan. Maririnig mo talaga ang pagkulo nito. Oh, poor me.
   
    Nakakita ako ng malaking puno sa tabi ng fish pond at umupo roon. Ito yung sinasabi sa manhwa. Isang fish pond kung saan pagsumapit na ang dilim ay masasalimin dito ang liwanag ng buwan. Ayon sa nabasa ko paghumiling ka rito ay matutupad ang mga iyon. Ewan ko kung totoo kasi rumor lang iyon tungkol sa mga Silveria.
   
    Nagpunta ako rito ngayon dahil nagbabakasakali akong mawala ang gutom ko. Hindi kaya magka-ulcer ako nito?
   
    Nevertheless, I'll just wait for Elisse. Maybe I can ask her to cook food for me... Uhm, may tiwala kasi ako sa kaniya. This body knows that she won't do anything that could harm her young lady. Efimia trust that maid and it seems like she's a sister for her. A sister that can protect their younger siblings.
   
    In my previous life... I've wanted to have a younger sibling. It doesn't matter if it's a girl or boy. Ang mahalaga ay mayroon akong poprotektahan. Taong mamahalin ko nang lubos.
   
    I want to hold their small hands and kiss them on their cheeks. But, that didn't happened because of that leech. How can I accept a sibling that is not from my mother especially from her? One day they'll betray me and throw me out of that mansion. I'm afraid to be abandoned by those people I cherished the most.
   
    I... I'm scared. I'm really scared. I miss those days na wala akong dinadalang problema. Lahat ng gusto ko ay nakukuha ko. Iyong buo pa ang family namin.
   
    Napahawak ako sa pisngi ko nang maramdamang basa ito. Umiiyak na pala ako.
   
    Napasandal ako sa puno at huminga nang malalim. Mabigat kasi ang dibdib ko na parang kinakapos ako ng hininga.
   
    "God, help me. How can I survive in this life? This world were cruel for weak ones like me. I want to go back."
   
    Malamig ang simoy ng hangin. Habang tumatagal ay palakas nang palakas ang pagbagsak ng nyebe. Inaantok na ako.
   
    Unti-unti ay napapikit ako at nakatulog.
   
ーーーーー
   
Francho Silveria
   
    "Father!"
   
    I raised my head in annoyance. "I already warned you, Vincent. Knock and wait for my response when you enter."
   
    "But father, Efimia is missing! I came to her chamber but I didn't saw her." Mayroon siyang pawis sa noo. Siguro tumakbo siya dahil medyo naghahabol siya ng hininga.
   
    Napabuntong hininga ako. She's doing it again. Minsan na kasing nagpanggap ang batang iyon na nawawala. Inutusan ko na dati ang mga knight na halughugin ang buong estate para hanapin siya. It turned out that she's just hiding in her closet. I was so furious that time and punished her.
   
    "Don't mind her, son. She's just hiding somewhere to make us waste our time looking for her." Muli kong ibinalik ang atensyon ko sa papel na binabasa ko.
   
    "But father, nakabukas 'yung pinto ng balcony niya. I think she got kidnapped!"
   
    Napapikit ako at sinuklay ang aking buhok gamit ang daliri ko. "Vincent, go back to your chamber right now. Huwag mo akong istorbohin dahil marami akong kailangang asikasuhin sa pagpapaalis sa batang iyon. Son, don't waste your time over that useless child. She'll show herself when she got tired of hiding."
   
    "Understood, father. Thank you for your time." He bowed and left.
   
    I stretched my back after finishing the paper that is needed for that child's engagement. I sealed it with red wax, put stamp on it and hand it over to my butler.
   
    "Mr. Arvil, send it to House Rozell. Make sure it will be sent on time before Efimia arrives there tomorrow," He bowed before taking the sealed letter.
   
    "The snow is getting stronger and there might be a blizzard tomorrow near our estate, Your Grace. Maaari po nating ipagpaliban ang pag-alis ng Young Lady para masiguro ang kaniyang kaligtasan,"
   
    "No need. We will send her there tomorrow. Inaasahan na nila ang kaniyang pagdating. Report to me if the letter were sent properly."
   
    "Yes, Your Grace." He bowed again but, I frowned when he didn't leave.
   
    "May kailangan ka pa ba, Mr. Arvil?"
   
    "If I may ask, Your Grace. Why did you chose them instead of the Florencia Family? She's your daughter and she deserve a better spouse to secure her future." napangisi ako.
   
    "Good question, Mr. Arvil. Why did I chose that family over the Florencia's? Think about it. Sino ang mas mahina sa kanila? It's their honor na ma-engage si Efimia sa kanilang nakababatang anak. They will gain fame and wealth from me." Tumayo ako at naglakad papunta sa likuran niya. Hindi siya gumalaw at nanatiling nakikinig sa sinasabi ko.
   
    Lumapit ako sa center table. Kinuha ko ang boteng mayroong wine at nilagyan ang kopita. Inalog ko muna ito bago inisang lagok ang wine.
   
    "In addition to that.... We can easily control them like a puppet. Do you get what I mean? Hindi sila mabubuhay kung walang suporta ang magmumula sa akin. Sila ang pamilyang malapit nang bumagsak so I helped them. In return... The Rozell Family will give all of their loyalty to me, Mr. Arvil. At isa pa, mapapakinabangan ko rin ang kakayahan ng bunso nilang anak."
   
    After our conversation he bowed for the third time and left my office. Arvil is my butler for 8 years and he was 15 when he became my right hand. I trusted him the most because he do his job properly. If I ask him to kill someone he'll gladly do it for me. After all, I saved him from that hellish place he's been suffering since he was born.
   
    Sa pagpatak ng alas dose muli kaming nagtipon tipon sa dining hall. This time Aloseira is with us.
   
    "Duchess, are you okay?" Kanina ko pa napapansin na parang wala siya sa kaniyang sarili.
   
    Natauhan siya at ngumiti. "It's nothing, Your Grace. I'm.... Fine."
   
    "But, mother you looked pale. Mayroon po bang masakit sa inyo?" Vincent asked with his worried expression.
   
    Lorenz cut his food before speaking. "Mother, you should take care of yourself. Now that Efimia can finally leave our estate. Hindi na kayo magkakaproblema pa sa kaniya."
   
    "What do you mean, my son?"
   
    "Mother, didn't father tell you? Efimia got engaged with the youngest son of the Rozell's." napatingin sa akin si Aloseira dahil sa nalaman niya kay Vincent.
   
    "How?" She looked at me with curious eyes. 'Di pa ba nakarating sa kaniya through the maids?
   
    Pinunasan ko ng table cloth ang aking bibig. "I proposed to them. Lorenz and I thought it will be better for her than causing a mess in this duchy."
   
    "Oh..."
   
    "Mr. Arvil, it's getting cold. Dumating na ba si Elisse?" Inutusan ko kasi siyang bumili ng mga kakailanganin ng batang iyon. Ayaw kong mapahiya pagdumating siya sa kanilang lugar bukas.
   
    "Yes, Your Grace. She just arrived this afternoon. But, she came to me asking where did her Young Lady went. Ayon sa mga maid sa kusina nagpaalam ang Young Lady na maglalakad siya sa labas ng mansion."
   
    I frowned. "Hindi pa ba siya bumabalik? Ano'ng oras na. Find her as soon as possible and bring her to me."
   
    That ungrateful child. Hindi niya muna hiningi ang permission ko bago lumabas ng mansion!
   
⚘KishinRyumei